Πωπω 24 μήνες παντρεμένη και με μωρό 15 μηνών! Ημερομηνία γάμου 16/06/2012, ημερομηνία σύλληψης με βάση τον υπέρηχο 25/06/2012. Απίστευτο!! Εδώ ταιριάζει και το κλισέ “δε μου αρέσει να μιλάω πολύ για μένα”!! Ναι σιγά. Ειδικά για τη μέρα του γάμου μου, μπορώ να γράψω σελίδες! Ας κάνω λοιπόν μια ανασκόπηση μιας και δεν έχω γράψει ποτέ για αυτό…
Καταρχήν να πω, πως όταν γνώρισα τον άντρα μου, σε συζητήσεις περί γάμου – γιατί τότε ούτε που μου περνούσε από το μυαλό – πάντα έλεγε, όποια αποφασίσει να με παντρευτεί θα δεχτεί να γίνει ο γάμος στο νησί (Μεγανήσι). Κι εγώ έλεγα, μα είναι δυνατόν κάποια να μη θέλει? Αλλά ειλικρινά τότε, όχι απλά δε σκεφτόμουν το γάμο και πόσο μάλλον με το συγκεκριμένο άνθρωπο – για δικούς μου λόγους.
Πέρασαν τα χρόνια όμως και μετά την πρόταση γάμου έφτασε η ώρα… Το μέρος δεδομένο μιας και εγώ το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Οι ετοιμασίες, δε μου πήραν και πολύ χρόνο, να φανταστείτε το νυφικό το διάλεξα με τον άντρα μου! Τρία δοκίμασα και στο τρίτο έβαλε τα κλάματα, αυτό ήταν!
Για τα γαμπριάτικα, ούτε λόγος, ξεπέτα, σε ένα κατάστημα μπήκαμε. Τσακ μπαμ! Διάλεξα νυφικό ανάμεσα σε τρία, ήθελε περισσότερο από ένα μαγαζί ο κύριος? Ε δε νομίζω!!
Για τη διακόσμηση αφέθηκα με κλειστά μάτια σε μια πολύ καλή φίλη πλέον Barbie’s House, που είναι τετραπέρατη στη δουλειά της. Επέλεξα το θέμα: Θαλασσινό και τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους… ή καλύτερα μου περιέγραφε και έλεγα ναι, ναι και αυτό και το άλλο…
Για τη μουσική επιλέξαμε dj, μιας και δεν είμαστε και πολύ του κλαρίνου. Έχω ευχαριστηθεί άλλους γάμους με ορχήστρες και live μουσικές αλλά σε εμάς ταίριαζε κάτι άλλο. Και πραγματικά μας σύστησαν ένα φοβερό τυπάκι που μείναμε παραπάνω από ικανοποιημένοι!
Φωτογράφος μια πολύ καλή φίλη και βέβαια φοβερή στη δουλειά της, η Αθηνά! Όλες οι φώτο που θα δείτε της ανήκουν!
Το μυστήριο θα γινόταν σε εκκλησάκι πάνω στη θάλασσα και η δεξίωση στο μοναδικό ξενοδοχείο, με απίστευτη θέα Esperides Resort. Εδώ να πω, πως υπάρχουν και φοβερά εστιατόρια ή ταβέρνες πάνω στη θάλασσα, αποφασίσαμε το ξενοδοχείο διότι θα μπορούσε να φιλοξενήσει άτομα που θα ερχόντουσαν χωρίς μεταφορικό μέσο, οπότε μετά το γλέντι, θα μπορούσαν να ανέβουν στο δωμάτιό τους, αλλά και μέσα στην ημέρα θα κάλυπταν όλες τις ανάγκες τους χωρίς μετακίνηση.
Το δύσκολο κομμάτι ήταν η διαμονή των καλεσμένων. Όχι ως προς τα καταλύματα γιατί αν και μικρό νησί, τα διαμερίσματα και οι βίλες ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια, αλλά ως προς το συντονισμό και ποιοι θα έρθουν και πότε ο καθένας και για πόσες ημέρες…
Όχι για να το παινευτώ αλλά δεν άφησα κανέναν να ασχοληθεί με τίποτα. Ούτε μαμά, ούτε πεθερά, ούτε φίλες.. Είμαι από τη φύση μου, στριμμένη και θέλω να τα ελέγχω όλα, να τα κάνω όπως θέλω και βέβαια να πάρω την ευθύνη πάνω μου για ότι δεν πάει καλά, αλλά να φταίω εγώ. Μπορώ να ακούσω απόψεις αλλά εκεί που αρχίζει το πρίξημο για να μου αλλάξει κάποιος γνώμη, τρελαίνομαι.
Ο γάμος ήταν Σάββατο, ο τότε αρραβωνιαστικός μου – χαχα – είχε κατέβει στο νησί καμιά 10αριά μέρες νωρίτερα. Μη φανταστείτε για την οργάνωση αλλά για το χόμπυ του, δεινός ψαροτουφεκάς! Εγώ πόση άδεια να πάρω η καημένη από τη δουλειά, πάλι καλά που με άφησαν να πάω και στο γάμο! Πέμπτη πρωί λοιπόν ξεκίνησα με μαμά και πεθερά… Το τρίο της ευτυχίας!!! Μαζί με εμάς είχαν αρχίσει να καταφθάνουν και οι πρώτοι καλεσμένοι, όσοι το είδαν ως μια μικρή απόδραση. Η Πέμπτη πέρασε χαλαρά, φαγητό με τις μαμάδες και ήσυχα βολταράκια.
Παρασκευή πρωί όμως ήρθαν πολλοί φίλοι κι έτσι το μεσημέρι τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε εκτός από ένα beach party? Δε θυμάμαι πόσοι, αλλά ήμασταν αρκετοί. Μπάνιο, αλκοόλ, πειράγματα, για να έρθει το βράδυ και να μας βρει γύρω στα 70 άτομα να τρώμε και να γλεντάμε σε παραδοσιακή ταβέρνα. Το γλέντι είχε ξεκινήσει. Ο γαμπρός και η νύφη δεν τήρησαν το έθιμο να μην ειδοθούν. Τι καλαματιανά, τι νησιώτικα, μέχρι ποντιακά και θρακιώτικα, για να μην πω τα τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια!! Αααααχ πόσο ξέγνοιαστη ένιωθα!
 |
 |
 |
Και έφτασε η μεγάλη μέρα! Έχωσα τον άντρα μου να παραλαμβάνει κόσμο και να τους μεταφέρει στα δωμάτια κι εγώ έτρεχα για όλα τα υπόλοιπα. Το μόνο που θα πω, ο γάμος ήταν στις 7 κι εγώ μπήκα για μπάνιο στις 4. Όλοι οι συνεργάτες (διακόσμηση, dj, φωτογράφος) επαγγελματίες πλην του ξενοδοχείου. Πραγματικά έτρεχα σαν τρελή από την ανοργανωσιά τους. Εύχομαι να έχουν βελτιωθεί πλέον! Και έκανα το μπάνιο μου και άρχισε το χτένισμα, το μακιγιάζ, οι φίλες να έρχονται στο δωμάτιο. Και να οι φωτογραφίες, και άλλες φωτογραφίες! Ε λοιπόν πρώτη φορά απόλαυσα φωτογράφηση τόσο πολύ. Όχι δεν έχω ξανακάνει, αλλά βγαίνω σαν αγγούρι ακόμη κι όταν στήνομαι στο φακό του άντρα μου. Εκείνη την ημέρα ήμουν χαλαρή και ευτυχισμένη, δε με ένοιαζε τίποτα. Και δεν είχα πιει και τίποτα. Παρόλο που μου είχε φέρει ο άντρας μου δυο μπουκαλάκια, με το τρέξιμο και τον πανικό της ημέρας τα ξέχασα.
 |
 |
 |
Καλέ έφτασε η ώρα, ήρθε ο οδηγός να με πάρει.. Μπαίνω με το παρανυφάκι μου στο αμάξι για να μας πάει που? Στο λιμάνι!! Εκκλησάκι πάνω στη θάλασσα, να μην πάω με βάρκα? Εκεί και ο skipper μου! Πολύ καλός φίλος μαζί με τη γυναίκα του, έχουμε ταξιδέψει αρκετές φορές με τα φουσκωτά μας. Κι άλλες φωτογραφίες, κι άλλες και δε θέλω να τελειώσει! Λίγο πριν φτάσουμε, ο γαμπρός δεν είχε πάει ακόμη! Στάση μεσοπέλαγα να περιμένουμε… … και κοντοζυγώνουμε αλλά ο οδηγός έκανε παιχνίδια, πλησιάζαμε και ξεμακρέναμε και ο κόσμος να κοιτάει και να γελάει! Και κατεβαίνω από τη βάρκα και με παραλαμβάνει ο αδελφός και ο μπαμπάς μου και να ακούω τα χειροκροτήματα και να χαίρομαι, να μη νιώθω άγχος, να το απολαμβάνω! Και με δίνουν στον άντρα μου ο οποιος είχε πάθει σοκ από το πόσο όμορφη ήμουν, μου το ψιθύρισε.. Για μένα δεν ήταν η ομορφιά της εξωτερικής εμφάνισης, αλλά η ευτυχία που ένιωθα μέσα και αυτό φαινόταν.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Αρχίζει το μυστήριο, που για να πω την αλήθεια με κούρασε.. άσε που παραλίγο να παντρέψει άλλη ο παπάς, Βασιλική με είπε, Μαρία με είπε, την τρίτη φορά τον πρόλαβα και φώναξα “Αγγελική”. Έρχεται και η ώρα του γύρω γύρω που λέω κι εγώ κι ενώ είχαμε πει ότι απαγορευόταν το ρύζι, έγινε η αρχή από το θείο μου – και προσωπικά καλώς έγινε – και ακολούθησε χαμός, σακούλες ολόκληρες φάγαμε! Πέφτουν και οι υπογραφές άρα και επίσημα κυρία Κοκοβίκου με δόξα και τιμή!!
 |
 |
 |
Κι όπως γυρνάω για να βγούμε προς τα έξω προς έκπληξή μου βλέπω τους φίλους να κρατάνε ψαροτούφεκα για να περάσουμε από κάτω! Μεγάλη έκπληξη και πολύ μου άρεσε!! Τη συνέχεια την ξέρετε, φωτογραφίες, φωτογραφίες και φωτογραφίες!
 |
 |
 |
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και στο δωμάτιο για ένα “ξερύζιασμα” κοινώς να βγάλουμε το ρύζι από όπου μπορούσαμε..! Και λίγο πριν κατέβουμε ο κύριος Κοκοβίκος κρέμασε και το σεντόνι, ένα σεντόνι γεμάτο κέτσαπ! Περιττό να σας πω πως έκανε ο κόσμος!! Για να είμαι ειλικρινής μου είχε αναφέρει ότι ήθελε να το κάνει, αλλά δεν το περίμενα κιόλας! Μεγάλες στιγμές!!!!!
 |
 |
 |
Κάνουμε είσοδο στο χώρο της δεξίωσης – ακόμη συγκινούμαι κάθε φορά που βλέπω το βίντεο – κόβουμε την τούρτα, χορεύουμε, πετάω την ανθοδέσμη και το γλέντι αρχίζει! Λίγα παραδοσιακά και μετά party time, με μουσικές επιλογές καθαρά από τη μουσική που ακούμε εγώ κι ο άντρας μου, ευτυχώς και ο dj και το καταευχαριστηθήκαμε!
 |
 |
 |
 |
 |
Πολύ ευτυχία, τι δε θα έδινα για να ξαναζήσω αυτές τις στιγμές! Όλοι οι φίλοι να χαμογελούν και να μη σταματούν να χορεύουν, η πίστα ήταν διαρκώς γεμάτη και βέβαια αν κοίταζες ψηλά στα μπαλκόνια, έβλεπες τουρίστες να χαζεύουν! Και κάπως έτσι να περνάει η νύχτα, μέχρι που τα ξημερώματα έγινα ντίρλα και κάπου εκεί σχόλασε το πάρτυ!
Το επόμενο πρωί ο σύζυγος πλέον, ήθελε να χαιρετήσει όλους όσους θα έφευγαν οπότε και κατέβηκε στο λιμάνι, εγώ πάλι δεν ήμουν ακόμη ικανή να σηκωθώ! Πήγα αργά για φαγητό και μπάνιο με όσους είχαν απομείνει. Ύστερα πέρασα ένα φοβερό απόγευμα με τους κολλητούς μου και πάλι φαγητό το βράδυ! Το επόμενο πρωί έφυγαν και οι τελευταίοι και πήραμε το δρόμο για τους Παξούς και 4 μερούλες ηρεμίας και χαλάρωσης!!
Πολύ μακρύ κείμενο, το ξέρω, – μπορούσα και πιο μακρύ – αλλά δε μπορούσα να κόψω κάτι από τη ροή!! Επλίζω να το απολαύσατε!
