Το σημερινό πρωινό ήταν κυριολεκτικά μόνο παιχνίδι! Κάθε μέρα παίζουμε πάρα πολύ αλλά σήμερα το μόνο που έκανα ήταν να στρώσω τα κρεβάτια και τίποτα αφού και φαγητό είχα από χθες!
Ξυπνήσαμε με το μικράκι μου και την ώρα που ανοίγαμε τα παντζούρια βλέπαμε το χιόνι να πέφτει. Ήταν τόσο πολύ που δεν κρατηθήκαμε και βγήκαμε με τις πυτζάμες στο μπαλκόνι απλώνοντας τα χέρια να το πιάσουμε..! Τα αυτοκίνητα, τα δέντρα, οι απέναντι τέντες και σκεπές είχαν μια λεπτή στρώση! Φάγαμε γρήγορα πρωινό, ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω.
Δυστυχώς μέχρι να βγούμε η ποσότητα που έπεφτε είχε μειωθεί αλλά δε μας ενόχλησε. Μαζέψαμε πό τα λουλούδια ότι είχαν επάνω, τα κάναμε μπαλίτσες και τις πετούσαμε ο ένας στον άλλον. Πόσο χαρούμενο ήταν το μικράκι μου κι εγώ μαζί!!! Κάποια στιγμή μόνος του μου λέει: Μέα κύο κύο μαμά. (να μπούμε μέσα γιατί έκανε κρύο) Δεν ήθελε γαντάκια και είχαν παγώσει τα χεράκια του. Ξαφνικά τον βλέπω να βάζει το αρκουδάκι του πάνω στο καλοριφέρ. Έπαιζε κι αυτό μαζί μας και κρύωνε φαίνεται!?!
Μετά ήθελε να ζωγραφίσουμε και αφού κάποια στιγμή τον είδα να έχει αφοσιωθεί και να μη μου δίνει σημασία βρήκα ευκαιρία να φτιάξω το πρώτο παζλάκι μας! Σιγά μη δε με έπαιρνε μυρωδιά. Παράτησε πινέλα και μπογιές και ήρθε να με βοηθήσει. Ξεκίνησα με ένα μηλαράκι αλλά οι παραγγελίες δεν άργησαν έρθουν μπανάνα, φράουλα, καρπούζι, πορτοκάλι… Οπότε έχουμε και συνέχεια…
Αφού φτιάξαμε το παζλάκι και με μεγάλη μου χαρά είδα ότι αμέσως κατάλαβε τι πρέπει να κάνει άρχισε: Παν παν (να πάμε πάνω). Πάνω έχουμε σοφίτα την οποία χρησιμοποιούμε ως παιδότοπο μιας και βάζουμε τα πιο ογκώδη παιχνίδια. Ανεβήκαμε και με το που κάθομαι μου φέρνει έναν από τους πλανήτες του μπαμπά και μου λέει: Πίτσα… Έφερε και άλλον έναν πλανήτη, κάθισε απέναντί μου και άρχισε και αυτός να τρώει. Ήπιαμε και πορτοκαλάδα απο το μπουκάλι με τις μπίλιες.
Για να χωνέψουμε!!! με έβαλε να τραγουδάω και αυτός να χορεύει, λατρεμένη καθημερινή συνήθεια!!!
Έριξε και μια βουτιά στην πισίνα με τα μπαλάκια…
… και τέλος άραξε στον αρκούδο του να ξεκουραστεί.
Κάπως έτσι και μετά από μισή ώρα συζήτηση, πάμε για ύπνο, σε ίγο μαμά και πάλι από την αρχή κοιμήθηκε για μεσημέρι. Αυτό το σε ίγο μαμά έχει γίνει συνήθεια τελευταία. Για να μην αφήσει το παιχνίδι ξεκινάμε τη συζήτηση 20 λεπτά νωρίτερα μέχρι να το αποδεχτεί. Όλο ‘σε ίγο μαμά’, ‘μία τέλος’ (μόλις και καλά το πω μια φορά ακόμη θα πάμε-ναι σιγά…) αλλά την ώρα που τα λέει σουφρώνει τα φρυδάκια κουνάει και το δαχτυλάκι του και πως να αντισταθώ…
Άραγε μέχρι πότε κρατάει αυτό το ‘σε ίγο μαμά’ μέχρι τα 3, τα 4, τα 5?
