Ένα αλλιώτικο απόγευμα, ένα απόγευμα που καταγράφω για να μην ξεχάσω..
Είναι Δευτέρα μεσημέρι. Μόλις το Σάββατο επιστρέψαμε από τις καλοκαιρινές μας διακοπές, που φέτος για μένα και τα παιδιά είχαν διάρκεια 2,5 μήνες (αλλά αυτά θα σας τα πω άλλη μέρα). Πήγαμε για πρωινό μπανάκι και αφού στην επιστροφή τα μικράκια πήραν τον υπνάκο τους μέσα στο αυτοκίνητο, είπα να πάμε ένα γρήγορο σούπερ μάρκετ για ψώνια. Κάνουμε τα ψώνια μας και επιστρέφουμε στο σπίτι. Διαπιστώνουμε ότι ο μπαμπάς την ώρα που μας χαιρετούσε και έκλεισε την πόρτα, έβαλε και το σύρτη, οπότε κυριολεκτικά φάγαμε πόρτα 🙂
Αρχικά αγχώθηκα γιατί είχαμε βγει με τα πόδια και δεν είχα πρόσβαση στο αμάξι για να πάμε καμιά βόλτα. Επίσης δεν είχα καρότσι. Άρχισα να χτυπάω κουδούνια, να καλώ σε σταθερό και κινητό, τίποτα. Ο μπαμπάς κοιμόταν και φορούσε και τα σφουγγαράκια του (ωτοασπίδες) ! Καλώ τη μαμά μου, που μένει κοντά, για καλή μας τύχη ήταν σπίτι οπότε μπορούσαμε να πάμε. Όμως ο Άγγελος κόλλησε. Πότε θα ξυπνήσει ο μπαμπάς, θα μας ψήσει μπριζόλες στα κάρβουνα. Τελικά τον καταφέρνω και πάμε για λίγο στη μαμά μου. Για λίγο όμως γιατί και πάλι άρχισε.. Πότε θα ξυπνήσει ο μπαμπάς και θα μας φτιάξει τις μπριζόλες και δε θα είμαστε εκεί…. Ξεκινάμε και πάλι λοιπόν αλλά με ένα πέρασμα από κατάστημα παιχνιδιών, για να περάσει και λίγο η ώρα. (Να πω ότι ο μπαμπάς δούλευε νύχτα οπότε είχε σκοπό να κοιμηθεί αρκετές ώρες-δεν ήταν απλά ένας μεσημεριανός υπνάκος). Παίρνουμε και τα δωράκια μας και επιστρέφουμε στο σπίτι.
Αρχίζουμε πάλι τα κουδούνια, τις κλήσεις, τίποτα. Ε τι να κάνω τι να κάνω, καθόμαστε στο πλατύσκαλο και ανοίγουμε τα παιχνίδια μας! Αυτό ήταν!! Αφοσίωση και παιχνίδι για 40 λεπτά μέχρι που ακούγεται ο μπαμπάς από μέσα…
– Άντζυ εσείς είστε?
– Ναι…
-Να σας ανοίξω?
– Αν θες..
Και τότε συνειδητοποιεί τι έχει γίνει διότι απλά σηκώθηκε, είδε πως είχε νυχτώσει και δεν τον είχαμε ξυπνήσει να μας ψήσει, το σπίτι σκοτεινό και είπε να ψάξει να μας βρει, χωρίς να έχει δει το κινητό του άρα τις κλήσεις και τα sms.
Μπορεί να περιφερόμασταν εκτός σπιτιού για λίγο περισσότερο από 4 ώρες αλλά μια χαρά περάσαμε. Ούτε το μικράκι μας δε γκρίνιαξε, συνεργάστηκε άψογα! Και φάγαμε και μπριζόλες στα κάρβουνα παρά την περασμένη ώρα 😉 – μας άξιζαν!!
