Το ξέρω έχω χαθεί! Φταίνε οι εκλογές! Όχι όχι δεν κατέβηκα υποψήφια.. Από τη στιγμή που παντρεύτηκα έφερα τα δικαιώματά μου στο χωριό του άντρα μου (Μεγανήσι – Λευκάδας), που να τρέχουμε ο ένας εδώ κι άλλος από κει. Είναι και ένας ακόμη λόγος για να φεύγουμε από την Αθήνα, άρα δεν το σκέφτηκα και πολύ! Το πρόβλημά μου όμως είναι πως το ίντερνετ σέρνεται και αν σκεφτείς πως χρησιμοποιώ και στικάκι, σέρνεται ακόμη περισσότερο, αυτά περί σήματος καμπάνα…, μύθος! Μόνο η καμπάνα της εκκλησίας έχει τέτοιο σήμα!
Μιας και ήρθαμε λοιπόν είπαμε να τιμήσουμε και τις ευρωεκλογές και να μη φύγουμε άρων άρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα βέβαια εγώ να είμαι μονίμως πίσω από το μικρό, ο οποιος δε στέκεται ούτε λεπτό μέσα στο σπίτι από τη στιγμή που θα ανοίξει το μάτι του. – Το θετικό είναι ότι μπήκε πάλι σε πρόγραμμα, μιας και το είχαμε χάσει τελευταία. – Συνέχεια στην αυλή με ένα λάστιχο να ποτίζει τα λουλούδια και μόλις βαρεθεί παίρνουμε τους δρόμους. Επειδή είναι κυριολεκτικά χωριό όπου καινα περάσεις θα βρεις κάποιον να ανταλλάξεις μια κουβέντα, κοινώς να χαζολογήσει και ο μικρός για λίγα λεπτά (2-3) και να συνεχίσεις παρακάτω.
Λίγα λεπτά ηρεμίας έρχονται στην παιδική χαρά. Πως και συμβαίνει αυτό? Με το που πάμε κάνουμε κούνια, τσουλήθρα και μόλις δε θέλει άλλο, κάθεται και παίζει με τα χαλίκια. Το μόνο που κάνω, κάθομαι δίπλα του και απλά προσέχω μη φάει κανένα, γιατί ακόμη δοκιμάζουμε ότι περνάει από τα χέρια μας! Μόλις κατάλαβα ότι δε χρειάζεται να το κυνηγάω έκανα την παιδική χαρά δεύτερο σπίτι μας. Το χωριό έχει περιορισμένα παιδιά, είναι μόνος του και δεν ξεμυαλίζεται.
Αυτό που με έχει ξετρελάνει είναι πως ότι φρούτο και να του δώσω το τρώει. Πήρε κάτι και από μένα, αφού από εμφάνιση με έπιασε στον ύπνο. Έτσι το απόγευμα τρώει 3-4 διαφορετικά φρούτα, αρκεί να είναι κρύα από το ψυγείο παρακαλώ. Βλέπεις ποτέ δεν ήταν της μερίδας λίγο τσιμπολόγημα και συνέχεια.
Χθες έζησα και μια στιγμή, που τώρα που τη σκέφτομαι, δεν ξέρω αν θα την ξαναζήσω. Είχαμε πάει στο τοπικό γήπεδο να δούμε το μπαμπά και τους φίλους του που έπαιζαν ποδόσφαιρο και καθήσαμε παρέα στις κερκίδες, του άνοιξα ένα μπωλάκι με πεπόνι και μέχρι να φάει όλα τα κομματάκια του, δεν κουνιόταν, έτρωγε και παρακολουθούσε σαν μεγάλος άνθρωπος! Μεγάλη έκλπηξη και χαρά για τη μάνα!!!
Τέλος λέω να κλείσω κρατώντας την ημερομηνία του πρώτου μας μπάνιου στη θάλασσα για τη φετινή χρονιά! 20-05-2014. Σκέφτηκα να τον πάμε παραλία για να χαζολογήσει με τις πέτρες, να περάσει και η ώρα, να νιώσει πιο ελέυθερος, αλλά δε σκέφτηκα να κάνουμε μπάνιο γιατί ήξερα πως η θάλασσα θα ήταν ακόμη πολύ κρύα. Πολύ κρύα για τους υπόλοιπους, όχι για τον ταρζάν!!! Ο οποίος άρχισε να τσαλαβουτάει τα πόδια του και άντε βγάλε το παντελόνι, βγάλε το μπλουζάκι, κωλοκάθησε μέσα στη θάλασσα για να παίξει με τις πέτρες – δεν τον έφτανε ολόκληρη παραλία, αυτές με το νερό ήταν καλύτερες – βγάλε και το φορμάκι, ε τι στην πάνα θα κολλήσουμε, βγάλε και την πάνα και να σου, ορμάει ολόκληρος μέσα. Να ομολογήσω πως μαμάς και μπαμπάς μόνο τα πόδια μας τσαλαβουτήξαμε ήταν πολύ κρύα. Ο μικρός όμως δύναμη, δεν ήθελε να βγεί. Χοροπηδούσε και πλατσούριζε τα χέρια του λες και τον είχα φυλακισμένο και ξαφνικά τον ελευθέρωσα, πολύ χαρά λέμε!! – Μήπως να ξανασκεφτώ να κάψω θερμοσίφωνο στο σπίτι!!!!!!!!! – Τόση χαρά που ενώ το δέρμα του ήταν τσιτωμένο σαν της κότας δεν ήθελε να βγει και να ντυθεί με τίποτα.
Αυτά για την ώρα για τη μικρή μας απόδραση! Τα καλύτερα έρχονται, το καλοκαίρι τώρα ξεκινάει!!!!
Όλε όλε!!!!!!!!!!!!!!!!!!
