Θυμάμαι με το που άρχισε ο Άγγελος να γυρνάει μπρούμυτα το άγχος του μπαμπά του ήταν πότε μα πότε θα μπουσουλήσει. Εγώ για να πω την αλήθεια, όσο αναφορά την ανάπτυξη και όοοοολα αυτά που θα κάνει, δε βιάζομαι. Και όλα έρχονται στην ώρα τους.
Αυτές τις ημέρες ζω κάτι που όχι απλά με τρελαίνει αλλά με ξετρελαίνει! Ο Άγγελος μπουσουλάει. Κανονικά ναι, στέκεται σε χεράκια και ποδαράκια και αλωνίζει όλο το σπίτι. Το καλύτερό μου είναι όταν έρχεται και μπλέκεται στα πόδια μου! Θα μου πεις για πόσο ακόμη!?!?! Προς το παρόν πάντως το ευχαριστιέμαι.
Μέσα σε όλη την ανησυχία και πλέον ευτυχία του πατέρα του που μπουσουλάει, ο Άγγελος δεν κρατιέται. Πάει στην εσωτερική σκάλα και προσπαθεί να ανέβει με τα χεράκια του τα σκαλιά, πιάνεται από τα χερούλια των συρταριών και προσπαθεί να σηκωθεί και δε χάνει ευκαιρία μόλις του δώσουμε χέρια να δώσει μία και να σηκωθεί να σταθεί στα ποδαράκια του!
