Θα το έχεις ζήσει, θα το έχεις δει, θα έχεις συμβάλει κι εσύ ώστε να έρθει στον κόσμο το μωρό – εκτός από τους 9 προηγούμενους μήνες.
Κάθε φορά που συζητούσα με το γιατρό, η κουβέντα μου ήταν, πάμε για φυσιολογικό όσες ώρες κι αν χρειαστεί. Και πάντα μου έλεγε να μην ανησυχώ, έτσι θα γίνει. Όπως έχω αναφέρει, χρειάστηκα πρόκληση λόγω μειωμένων υγρών, την προηγούμενη ημέρα ο γιατρός με προετοίμαζε ψυχολογικά πως πάμε για πολύωρο τοκετό μιας και το μωρό ήταν αρκετά ψηλά.
Όταν το ανέφερα σε μια φίλη μαία η απάντησή της ήταν ωμή: Θα σε σφάξει όπως κάνουν σε όλες για να ξεμπερδεύει, δεν πρόκειται να γεννήσεις φυσιολογικά. Για μια στιγμή με έπιασε πανικός, αλλά όταν το ξανασκέφτηκα, εγώ εμπιστευόμουν το γιατρό μου, δε θα με απογοήτευε, ούτε θα με κορόιδευε. Κι όντως έτσι έγινε, ο τοκετος κύλησε φυσιολογικά, χωρίς επιπλοκές.
Σχετικά με την καισαρική, δέχομαι να πραγματοποιηθεί εάν όντως υπάρχει πρόβλημα με τη μητέρα ή το μωρό, εννοείται δεν το διακυνδυνεύουμε τελευταία στιγμή. Όμως θεωρώ πως είναι κρίμα να υποβάλλουμε έναν οργανισμό σε εγχείρηση χωρίς να υπάρχει πρόβλημα.
Έχω ακούσει και περιπτώσεις που δε θέλει η μητέρα να ταλαιπωρηθεί, συγνώμη αλλά μου ακούγεται εγωιστικό. Γιατί να μην το ζήσεις? Κάτι τέτοια θα ακούνε όσες έχουν πραγματικά πρόβλημα και θα τρελαίνονται.
