Ευτυχία, μια λέξη μικρή, απλή, με εύκολη έννοια και όμως για τον καθένα από εμάς αυτή η έννοια μεταφράζεται διαφορετικά! Πόσο εύκολο είναι να αλλάξουν όλα αυτά που μας έκαναν να νιώθουμε ευτυχισμένοι? Άραγε έχουμε νιώσει πραγματική ευτυχία ή από μόνοι μας θεωρούμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι? Τι χρειάζεται κανείς για να νιώσει ευτυχία?
Μέχρι πριν λίγους μήνες ένιωθα ευτυχισμένη που είχα – και έχω – την υγεία μου, ένιωθα ευτυχία να πάω ένα ταξίδι για να αλλάξω παραστάσεις, να βγω σε κάποιο club, να κάθομαι και να κοιτάζω το ταβάνι μόνο και μόνο για να ξεφύγω από το στρες της δουλειάς. Σίγουρα ένιωθα ευτυχία και για υλικά αγαθά αλλά δεν ήταν αυτά που με έκαναν ευτυχισμένη. Τα υλικά αγαθά μου έδιναν μια χαρά της στιγμής και τίποτα περισσότερο. Το ότι είχα αυτογνωσία, δε σημαίνει ότι δεν κατανάλωνα υλικά αγαθά για να νιώσω αυτή τη στιγμιαία ευτυχία απλά δεν ήμουν και τόσο “θύμα” τους.
Τους τελευταίους μήνες νιώθω κάθε μέρα το αίσθημα της ευτυχίας να με διαπερνά! Πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει συνεχώς – πλέον περισσότερο από ότι να νευριάζει. Με τι? Με καθημερινές στιγμές. Τόσο απλές, που κάποιος μπορεί να τις χαρακτηρίσει χαζές, εγώ όμως είμαι ευτυχισμένη! Αυτή την ευτυχία, την “πραγματική” όπως την έχω ονομάσει, μου τη δίδαξε ο γιος μου. Ναι, ο μόλις 9 μηνών γιος μου. Πως?
Εννέα μήνες τώρα είμαστε αχώριστοι, που σημαίνει έχω τη δυνατότητα να τον παρατηρώ διαρκώς. Πολλές φορές εκεί που παίζουμε, μονολογώ “τι ευτυχισμένο ανθρωπάκι που είσαι!” Και πως να μην είναι, δεν γνωρίζει το άγχος, ούτε την προσωρινή ικανοποίηση των υλικών αγαθών. Του αρκεί μια λέξη – όποια κι αν είναι αυτή – με αλλαγμένη φωνή για να γελάσει, μια γκριμάτσα για να ξεκαρδιστεί, να με βλέπει να παίζω μαζί του, να του μιλάω, να τον αγκαλιάζω, να τον φιλάω, να του τραγουδάω για να με κοιτάζει στα μάτια και να μη σταματάει να χαμογελάει.
Ε λοιπόν, αν δεν είναι αυτό ευτυχία τότε τι είναι? Ας μάθουμε να αντλούμε την ευτυχία από τις στιγμές, αυτές που θα μείνουν στη μνήμη μας για πάντα, αυτές που είναι ουσιαστικές, αυτές που δεν κάνουν μόνο εμάς ευτυχισμένους αλλά και κάποιον άλλο, αυτές που μας κάνουν να χαμογελάμε όχι μόνο εκείνη τη στιγμή αλλά και το βράδυ όταν ξαπλώσουμε κι αρχίσουμε να αναπολούμε την ημέρα που περάσαμε. Ας σταματήσουμε να χάνουμε το νόημα της ζωής, ας επικεντρωθούμε για να το βρούμε!
Κι αυτή ευτυχισμένη στιγμή είναι για τον Άγγελο που νιώθει ότι τα καταφέρνει και για μένα που όλο μαζεύω!!!!!! που τον βλέπω χαρούμενο!
