Πόσες από εμάς το θέλουν και δε μπορούν? Πόσες δε θέλουν ούτε να το σκέφτονται? Υπάρχει απάντηση στο τι είναι καλύτερο όταν πρέπει να συνδυαστεί ανατροφή παιδιού και εργασία της μητέρας? Πάνε λίγοι μήνες από τότε που είχα ανησυχίες σχετικά με την επιστροφή μου στο γραφείο. Τελικά τα πράγματα για μένα ήρθαν βολικά, αφού κατάφερα να πάρω τη δουλειά στο σπίτι.
Αυτό βέβαια έχει και τα θετικά του, έχει και τα αρνητικά του. Εξαρτάται βέβαια πως έχεις αποφασίσει να το χειριστείς. Εγώ ας πούμε, που δε μου αρέσει να μπλέκω κανέναν στα πόδια μου και που τρελαίνομαι να μη χάνω τίποτα από το μικράκι μου, γιατί τώρα είναι σε φάση που κάνει διαρκώς νέα πράγματα, έχω αποφασίσει να “εξαντληθώ”. Όλη μέρα προσπαθώ να χορτάσω το μικρό και εννοείται να φέρω βόλτα το σπίτι και μόλις ο μικρός κοιμηθεί κατανέμω το χρόνο μου στον άντρα μου, στη δουλειά μου και στις κατασκευές μου. Έχω πάρει απόφαση ότι οι μαύροι κύκλοι θα αργήσουν πολύ να φύγουν από τα μάτια μου αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι αυτό που με νοιάζει. Αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχει η ανατροφή του μικρού που θεωρώ δεν υπάρχει καλύτερο από το να μεγαλώνει αποκλειστικά με τη μαμά και το μπαμπά και όχι μια εδώ και μια εκεί. Καταλαβαίνω πως και άλλοι θα το θέλουν και δυστυχώς δε θα έχουν τη δυνατότητα. Εγώ ανήκω στους τυχερούς και ευχαριστώ το Θεό και φυσικά τον άντρα μου!
Βέβαια υπάρχουν και οι στιγμές που για να είμαστε ειλικρινείς – δε θα ήθελα να είμαι στο γραφείο – αλλά θα ήθελα να πάω και ένα σούπερ μάρκετ μόνη μου, θα ήθελα να μαγειρεύω και να μη χρειάζεται να πατάω ανάμεσα σε τάπερ, να σκοντάφτω πάνω σε αυτοκινητάκια, θα ήθελα να πιω την πρώτη γουλιά του καφέ μου ζεστή.
Είναι όμως τέτοια η απόλαυση και η ευτυχία που δε με νοιάζει τίποτα. Άσε που θεωρώ τον εαυτό μου πλασμένο νοικοκυρά και όχι καριερίστα. Και πριν κανά χρόνο ούτε που μου περνούσε από το μυαλό!! Δε νομίζω όμως ότι άλλαξα, απλά επιτέλους μου συμβαίνει αυτό που μου ταιριάζει. Και λέω μου συμβαίνει, γιατί χωρίς παιδί δεν υπήρχε περίπτωση και να ήθελα να το έπαιζα χαρωπή νοικοκυρά.
Από την άλλη βέβαια αν πήγαινα στο γραφείο, δε θα χρειαζόταν να χάσω τον ύπνο μου για να δουλέψω, θα έβγαινα και λίγο έξω – από το σπίτι μέχρι το πάρκινγκ και από το πάρκινγκ της δουλειάς στο γραφείο – θα είχα πιο πολύ ελεύθερο χρόνο.
Βέβαια θα μπορούσα να ανήκω στις μαμάδες που δε θα άφηναν τη δουλειά τους για κανέναν λόγο και δεν εννοούμε οικονομικό. Μιλάμε για τις καριερίστες μαμάδες. Είναι γυναίκες με όνειρα, φιλοδοξίες – διαφορετικες από τις δικές μου – δεν παύει όμως να έχουν ένα σκοπό και κανείς δε μπορεί να τους κρίνει. Ο καθένας κάνεις τις επιλογές του.
Πάντως εγώ όσες φορές και αν τα σκέφτομαι, δεν θα ήθελα κάτι διαφορετικό αυτή την περίοδο. Το μικράκι μεγαλώνει με τους γονείς του – ίσως είναι και λίγο απωθημένο που μεγάλωσα με τη γιαγιά – όχι ότι δεν ήταν καλή, αλλά όπως και να το κάνεις δεν ήταν και η μάνα μου. Μακάρι όλες οι μανούλες να είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν αυτό που επιθυμούν και θεωρούν πιο σωστό για αυτές και τα παιδάκια τους!
Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε?
Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω και εγώ στο Link party του Μαμά σε κρίση!
