8.5 μήνες ζωής για το μικρό μου αντράκι στον έξω κόσμο, ας μην ξεχνάμε και τους προηγούμενους 9 στην κοιλίτσα!
Έχω φίλη εγκυούλα, βλέπω την κοιλίτσα της και σκέφτομαι πως πριν ένα χρόνο ήμουν σχεδόν 6 μηνών έγκυος. Απίστευτο μου φαίνεται. Πότε έμεινα έγκυος, πότε φούσκωσα, πότε βγήκα σε άδεια εγκυμοσύνης, πότε γέννησα, πότε ξεφούσκωσα, πότε άκουσα το αντράκι μου να λέει μπαμπά, μαμά, μαμ μαμ, πότε άρχισε να σβουρίζει μέσα στα πόδια μου, πότε έβγαλε δοντάκια, πότε επέστρεψα πάλι στη δουλειά!! Συνάδελφος και φίλη μου είπε χαρακτηριστικά, “Σα χθες μου φαίνεται που κατέβαινες τη σκάλα με την κοιλίτσα και το μαξιλάρι σου αγκαλιά και μας χαιρετούσες!!”
Κάποιες φορές όταν το θηλάζω αναπολώ τον πρώτο καιρό που χωρούσε πάνω σε μαξιλάρι. Μια σταλίτσα ήταν μωρέ!!!! Τώρα έχει γίνει θηριάκι – και που είσαι ακόμα!
Είναι πολλές οι φορές που τα βράδια πριν κοιμηθώ φέρνω στο μυαλό μου την ημέρα του τοκετού! Φοβερή, μοναδική, ανεπανάληπτη εμπειρία! Τη θυμάμαι με τόση χαρά και νοσταλγία, λεπτό προς λεπτό. Σα να μην είχα ζήσει πριν από αυτό τίποτα δυνατό. Σα να γεννήθηκα κι εγώ εκείνη την ημέρα!
Με πιάνουν και τα διαόλιαμου καμιά φορά και σκέφτομαι πως τόσους μήνες θηλάζω και αλλάζω πάνες αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Είμαι συνέχεια χαρούμενη, δε με απασχολεί τίποτα. Και πως να μην είμαι άλλωστε με το μικρό αντράκι μέσα στα πόδια μου και το μεγάλο αντράκι για συντροφιά και συμπαράσταση. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα πως βασανίζουν, βιάζουν, πετάνε, παρατάνε τα μωρά τους? Οι ίδιες οι μάνες? Πραγματικά δε νιώθουν τίποτα? Όλες αυτές έχουν ψυχολογικά? Τι τους συμβαίνει πραγματικά?
Πρόσφατα διάβαζα ένα άρθρο για τις μητέρες – που είναι πολλές πλέον – που αφήνουν τα παιδάκια τους σε ιδρύματα λέγοντάς τους πως θα έχουν φαγητό, ζεστασιά και μέρος να κοιμηθούν. Τα σχόλια πολλά Κάποιοι συμπάσχουν και κάποιοι είναι κατηγορηματικοί. Μια μανά δε θα άφηνε ποτέ το παιδί της. Κι εγώ αυτό λέω. Δε θα μπορούσα να το αφήσω – βέβαια έξω από το χορό… Αλλά πραγματικά, όσο αντίθετη και να είμαι δε μπορώ να κατηγορήσω αυτές τις γυναίκες. Ίσως πραγματικά να είναι σε τόσο χάλια κατάσταση… Τι να πω…
Δε μελαγχολώ άλλο. Ξημερώνει μια καινούρια μέρα, ας είναι για όλους μας καλύτερη από τη σημερινή!!
