Δεν ξέρω γιατί την ονόμασαν έτσι, εγώ τα κλαματάκια μου τα είχα και στην εγκυμοσύνη. Μπορεί να μην έφτασα στην κατάθλιψη αλλά μόλις επέστρεφα στο σπίτι από τη δουλειά, καθόμουν στον καναπέ κι έκλαιγα. Χρειαζόμουν κανά 10λεπτο να ξεσπάσω, μιλάμε για κλάμα με λιγμούς.
Ερχόταν ο άντρας μου, τι έγινε, τι έπαθες?
Δεν ξέρω, απαντούσα, άφησέ με να ξσπάσω να ηρεμήσω.
Όχι σε καθημερινή βάση αλλά μια φορά στις 15 ημέρες σίγουρα. Αναρωτιόμουν τι μου έφταιγε, δεν είχα απάντηση, ούτε τώρα έχω, που είμαι καλά.Τα κλάματα συνέχισαν και μετά τη γέννα, αλλά εκεί ήξερα τι μου έφταιγε. Μου έφταιγαν τα κιλά μου, το ότι όλη μέρα ήμουν κλεισμένη στο σπίτι με ένα μωρό, το ότι το μωρό ήθελε να θηλάζει ασταμάτητα… Μετά το μήνα ηρέμησα κι άρχισα να ζω κάθε μέρα σε συννεφάκι, χωρίς να με νοιάζει τι συμβαίνει τριγύρω. Μόνο εγώ, ο γιος μου και ο άντρας μου, ακόμη και σήμερα 5μιση μήνες μετά δε με απασχολεί τίποτα άλλο.Όσο κι αν κορόιδευα αυτά που έλεγαν για τις ορμόνες, ισχύει, διαφορετικά δε θα έβαζα τα κλάματα χωρίς να ξέρω τι μου φταίει. Ευτυχώς που δε με έπιασε σε μεγάλο βαθμό γιατί έχω ακούσει τρελές ιστορίες, για μανάδες που δε θέλουν το μωρό, το ζηλεύουν, το χτυπούν. Για μια ακόμη φορά χρειάζεσαι στήριξη από το περιβάλλον σου.Γιατί όπως λέει και ο αγαπημένος μου Ματθαίος Γιωσαφάτ, ο μπαμπάς τον πρώτο χρόνο πρέπει να γίνει η μαμά της μαμάς!
Ερχόταν ο άντρας μου, τι έγινε, τι έπαθες?
Δεν ξέρω, απαντούσα, άφησέ με να ξσπάσω να ηρεμήσω.
Όχι σε καθημερινή βάση αλλά μια φορά στις 15 ημέρες σίγουρα. Αναρωτιόμουν τι μου έφταιγε, δεν είχα απάντηση, ούτε τώρα έχω, που είμαι καλά.Τα κλάματα συνέχισαν και μετά τη γέννα, αλλά εκεί ήξερα τι μου έφταιγε. Μου έφταιγαν τα κιλά μου, το ότι όλη μέρα ήμουν κλεισμένη στο σπίτι με ένα μωρό, το ότι το μωρό ήθελε να θηλάζει ασταμάτητα… Μετά το μήνα ηρέμησα κι άρχισα να ζω κάθε μέρα σε συννεφάκι, χωρίς να με νοιάζει τι συμβαίνει τριγύρω. Μόνο εγώ, ο γιος μου και ο άντρας μου, ακόμη και σήμερα 5μιση μήνες μετά δε με απασχολεί τίποτα άλλο.Όσο κι αν κορόιδευα αυτά που έλεγαν για τις ορμόνες, ισχύει, διαφορετικά δε θα έβαζα τα κλάματα χωρίς να ξέρω τι μου φταίει. Ευτυχώς που δε με έπιασε σε μεγάλο βαθμό γιατί έχω ακούσει τρελές ιστορίες, για μανάδες που δε θέλουν το μωρό, το ζηλεύουν, το χτυπούν. Για μια ακόμη φορά χρειάζεσαι στήριξη από το περιβάλλον σου.Γιατί όπως λέει και ο αγαπημένος μου Ματθαίος Γιωσαφάτ, ο μπαμπάς τον πρώτο χρόνο πρέπει να γίνει η μαμά της μαμάς!
