Η Μάρθα τελευταία έχει βαλθεί να μας εξευτελίσει ολοκληρωτικά για να συμμετέχουμε στα πάρτυ της. Το link party αυτής της εβδομάδας έχει θέμα ‘Μια γκάφα που έκανα’. Καλό κι αυτό ε? Για να δούμε λοιπόν…
Γκάφες του τύπου παίρνω το ασύρματο τηλέφωνο και κατεβαίνω μιλώντας από τον 5ο και μόλις βγω στην πυλωτή αναρωτιέμαι γιατί δεν ακούω, θα τις θεωρήσω κλασσικές. Οπότε θα περιγράψω μια που έκανα στα 16 και δεν είμαι και ξανθιά!!
Ένας φίλος μου είχε κάνει δώρο ένα μονομάχο (πολύχρωμο ψαράκι σε γυάλα, που αν βρεθεί στη γυάλα με άλλον έναν μονομάχο θα παλέψουν για το ποιος θα επιβιώσει). Είχε φοβερά χρώματα και είχα ξετρελαθεί να τον φροντίζω και να τον παρατηρώ. (Η φώτο είναι μόνο για να δείτε το είδος, εγώ δεν έχω φώτο)
Κάθε απόγευμα πριν φύγω για φροντιστήριο του άλλαζα νερό στυ γυάλα. Έτσι κι εκείνο το απόγευμα αλλά με μια διαφορά! Λυπόμουν να του βάζω νερό από τη βρύση για να μην κρυώνει και αποφάσισα να του βράσω λίγο! Το κρύωσα για να μην το κάψω, άλλαξα το νερό και έφυγα!
Επέστρεψα το βράδυ και μόλις πήγα να τον δω τι αντίκρυσα? Το ψάρι να κάνει κατακόρυφο και το κεφάλι του μελανιασμένο. Τρελάθηκα, προσπαθούσα να καταλάβω τι έφταιγε. Ούτε μου πέρασε από το μυαλό ότι έφταιγε το βραστό νερό!!!!
Για μέρες έψαχνα τι έφταιξε αλλά δε μπορούσα να βγάλω άκρη. Εν τω μεταξύ η μάνα μου με είχε ζαλίσει να της λέω και να της ξαναλέω τι διαφορετικό είχα κάνει. Δεν της έλεγα ποτέ όμως ότι είχα βράσει το νερό – μάλλον το θεωρούσα πολύ φυσιολογικό. Ώσπου μια μέρα όλο παράπονο της λέω: Άσε μωρέ μαμά και το αγαπούσα τόσο πολύ που το λυπόμουν κάθε φορά που του άλλαζα νερό και του έβρασα για να μην κρυώνει…
Μακάρι να είχα στιγμιότυπο από τη φάτσα της μαμάς εκείνη την ώρα!
Και για να κλείσω την ιστορία, ο μονομάχος θάφτηκε στην αυλή της γιαγιάς και από τότε με κάνατε να τον θυμηθώ σήμερα με την ανάρτηση αυτή!
