Ένα μήνα τώρα που βρίσκομαι σε άδεια και όσο μου απομένει – γιατί ναιιιιιιι είμαι στο μήνα μου τα πρωινά που δουλεύει ο άντρας μου τι βγάζω στη γειτόνισσά μου που είναι και αυτή εγκυούλα.
Αφού τα αναλύσουμε όλα εκτενέστατα επιστρέφω για να μαγειρέψω και τίποτα κι ας φωνάζει ο άντρας μου πως κουράζομαι. Μου φαίνεται γαιδουριά να είμαι όλη μέρα σπίτι και να μην κάνω τίποτα.
Εν τω μεταξύ μου έχει βγει μια λατρεία για τη ζαχαροπλαστική, όλο γλυκά ετοιμάζω και πάλι φωνάζει ο άντρας μου. Θες να γίνουμε χοντροί? Απαντάω, φάε τώρα που μπορώ γιατί μετά σιγά μην προλαβαίνω άσε που εγώ είμαι ήδη χοντρή, με +18, δε μπορείς να με πεις κατι λιγότερο κι ας λένε όλοι «Δε σου φαίνεται, είσαι ψηλή». Όταν είμαι ψυχολογικά καλά πάω στον καθρέπτη κοιτάζομαι και λέω: Έχουν δίκιο 1,80 γυναίκα 88 κιλά και με κοιλιά που φτάνει στο μπαλκόνι του γείτονα, μια χαρά είσαι. Όταν όμως οι ορμόνες βαράνε καμπανάκια κλαίω και κλαίω και κλαίω, χωρίς απαραίτητα να μου φταίνε τα κιλά μου.Ο γιατρός πλέον με παρακολουθεί κάθε εβδομάδα, μου είπε δε χρειάζεται να πληρώσω για μαθήματα ανώδυνου τοκετού, εκεί θα΄ναι η μαία του και αυτός και ό,οοοοοτι χρειαστεί θα με βοηθήσουν αυτοί.
Εν τω μεταξύ μου έχει βγει μια λατρεία για τη ζαχαροπλαστική, όλο γλυκά ετοιμάζω και πάλι φωνάζει ο άντρας μου. Θες να γίνουμε χοντροί? Απαντάω, φάε τώρα που μπορώ γιατί μετά σιγά μην προλαβαίνω άσε που εγώ είμαι ήδη χοντρή, με +18, δε μπορείς να με πεις κατι λιγότερο κι ας λένε όλοι «Δε σου φαίνεται, είσαι ψηλή». Όταν είμαι ψυχολογικά καλά πάω στον καθρέπτη κοιτάζομαι και λέω: Έχουν δίκιο 1,80 γυναίκα 88 κιλά και με κοιλιά που φτάνει στο μπαλκόνι του γείτονα, μια χαρά είσαι. Όταν όμως οι ορμόνες βαράνε καμπανάκια κλαίω και κλαίω και κλαίω, χωρίς απαραίτητα να μου φταίνε τα κιλά μου.Ο γιατρός πλέον με παρακολουθεί κάθε εβδομάδα, μου είπε δε χρειάζεται να πληρώσω για μαθήματα ανώδυνου τοκετού, εκεί θα΄ναι η μαία του και αυτός και ό,οοοοοτι χρειαστεί θα με βοηθήσουν αυτοί.
