Βρισκόμαστε στο χωριό του συζύγου για τις εκλογές. Στο κάτω σπίτι μένουν οι παππούδες του άντρα μου και στο πάνω εμείς. Υπάρχουν φορές που τρώμε όλοι μαζί στο κάτω σπίτι και φορές που τρώμε μόνοι μας πάνω.
Υπήρχαν λοιπόν μέρες που ο Άγγελος δεν έτρωγε τίποτα αλλά δεν έδινα σημασία. Αυτό συνέβαινε όταν τρώγαμε όλοι μαζί. Εν τω μεταξύ με το που ανεβαίναμε σπίτι ψαχνόταν τι θα φάει… Τη μια σκέφτηκα ότι μπορεί να μην είχε όρεξη για το συγκεκριμένο φαγητό, την επόμενη το ίδιο, την τρίτη φορά όμως του έδωσα το φαγητό που είχαμε. Δεν άφησε τίποτα.. Και τότε κάνω την ερώτηση…
-Βρε Άγγελε να σε ρωτήσω κάτι αφού πεινάς, γιατί δεν έφαγες στο τραπέζι μαζί μας?
– Γιαγιά ζαζίζει (ζαλίζει)
Ντόινκ ντόινκ ντόινκ!!!!!!! Η αλήθεια είναι πως είναι κουραστική αλλά 90 χρονών τι να της πεις!!!!
Το επόμενο πρωί έρχεται η ώρα της αναχώρησης από το χωριό, οπότε και η γιαγιά αρχίζει… Ααααχ και πότε θα σας ξαναδώ και θα προλάβω να σας ξαναδώ κλπ κλπ κλπ και έρχεται ο Άγγελος να τη σταματήσει
Ωωωωω γιαγιάααα – και κουνάει και τα χέρια σα να της λέει μας ζάλισες πάλι γιαγιά!!!!!
Μια κάμερα χρειάζομαι όλη μέρα να τον τραβάει για όσα κάνει και πλέον λέει!!
