Το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Άγγελος με ρώτησε τι παιδικά παρακολουθούσα εγώ όταν ήμουν μικρή. Ανέφερα διάφορα όπως τη λατρεμένη Candy Candy, τα αρκουδάκια της αγάπης, του κουτιού τα παραμύθια και φυσικά τους Thundercats. Αυτό ήταν! Εκεί έγινε το κλικ.. Μετά τη σύντομη περιγραφή μου, άρχισε τις ερωτήσεις και μόλις είδε το βιντεάκι με το Lion-O να λέει Thunder Thunder Thunder Thundercats Hoooooo και το σπαθί να μεγαλώνει, απλά το λάτρεψε. Για τις επόμενες ημέρες το έβλεπε δεν ξέρω πόσες φορές, όχι ολόκληρο επεισόδιο μόνο το σημείο με το σπαθί. Στη συνέχεια απλά το ξέχασε..
Κι έφτασε η μέρα που το ξαναθυμήθηκε, όταν το ρώτησα τι θέμα θα ήθελε να έχει στο πάρτυ γενεθλίων του. Εκεί που την είχα δεδομένη την απάντηση “Πυτζαμοήρωες”, μου λέει Thundercats! Ξαφνιάστηκα.. Για περίπου 10 μέρες ρωτούσα ξανά και ξανά όμως κάθε μέρα η ίδια απάντηση, οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω τις ετοιμασίες. Και να σου που το διαδίκτυο δεν ήταν γεμάτο με ιδέες όπως σε άλλα θέματα που είχαμε επιλέξει. Κι ενώ πάντα θα δω μια ιδέα, θα μου έρθει και μια δικιά μου τώρα είχα τρελαθεί-αγχωθεί λίγο.
Σιγά σιγά λοιπόν ξεκίνησα με τις προσκλήσεις. Επειδή μου αρέσει να τις φτιάχνω και δε θέλω απλά μια εκτύπωση σκεφτόμουν τι μπορούσα να κάνω και να που η ιδέα ήρθε… Ένα απλό χαρτόνι, να το διπλώσω σα φάκελο για να κλείνει κιόλας. Το εσωτερικό το είχα σκεφτεί απλό, μόνο με τα απαραίτητα για το πάρτυ αλλά ο Άγγελος είχε άποψη. Να εκτυπώσουμε και να κολλήσουμε φωτογραφίες των Thundercats, οπότε έτσι κι έγινε. Το επόμενο θέμα ήταν πως να κλείνει. Με σφραγίδα σκέφτηκα! Τι σφαγίδα όμως? Φυσικά με το σήμα των Thundercats!! Οκ οκ όχι σφραγίδα κεριού αλλά αλατοζύμης! Απλότατα! Έφτιαξα μόνη μου κουπάτ με το σχέδιο του σήματος (θα εξηγήσω παρακάτω πως), έφτιαξα τη γνωστή αλατοζύμη, ευκαιρία βρήκαν και τα ζουζούνια να παίξουν, κόψαμε με το κουπάτ και ψήσαμε. Την επόμενη ημέρα που είχαν παγώσει ανέλαβαν τα μικράκια το βάψιμο, με χρώματα και πινέλα. Ο Άγγελος πλέον δε χρειάζεται βοήθεια κι εγώ απλά γέμιζα ότι ατέλειες και κενά άφηνε ο μικρός. Και κάπως έτσι προσκλησούλες έτοιμες!
Παράλληλα είχα σκεφτεί να ετοιμάσουμε και μενταγιόν για το κάθε παιδάκι οπότε η αλατοζύμη ήταν η ευκαιρία μας! Με στρογγυλό κουπάτ αυτή τη φορά κόψαμε τόσα κομμάτια όσοι και οι καλεσμένοι, τρυπούλα για να περάσει το κορδόνι κάναμε με καλαμάκι, ψήσαμε και βάψαμε μαζί με τις σφραγίδες.
Τα μενταγιόν θέλησα να τα κάνω λίγο πιο προσωποποιημένα οπότε στη μία πλευρά ζωγράφισα με μαρκαδόρο το σήμα και στην άλλη το όνομα κάθε καλεσμένου. Κορδονάκι κι έτοιμα για να φορεθούν!
Από το πάρτυ δε θα μπορούσαν να λείπουν φυσικά και οι μάσκες. Επέλεξα να κάνουμε μόνο του Lion-O για τα αγοράκια και της Cheetara για τα κοριτσάκια γιατί κανένα παιδάκι πιθανόν ( όπως κι έγινε) να μη γνωρίζει το συγκεκριμένο παιδικό και τους ήρωές του. Το καταχάρηκα γιατί το να κόβω δεν είναι από τα καλύτερά μου και ο Άγγελος ‘έβγαλε τη δουλειά’. Ειλικρινά τις ατέλειες είναι σα να μην τις βλέπω.
Δύο ακόμη αξεσουάρ που ετοιμάσαμε ήταν βραχιόλια και ζώνες. Συνδυασμός υφάσματος και τσόχας. Βραχιόλια με σκρατς για να κλείνουν και ζώνες που έδεναν απλά κάνοντας φιόγκο.
Δε θα μπορούσαν να λείπουν τα σπαθιά. Από μπαλόνια φυσικά για να μην έχουμε και ατυχήματα! Φωτογραφία δεν τράβηξα τη σωστή στιγμή, πλέον δεν υπάρχει μπαλόνι ούτε για δείγμα 🙁
Έκανα και μπισκοτάκια, τα κλασσικά βουτύρου που μας αρέσουν. Το σήμα έγινε με το κουπάτ που ανέφερα και στην σφραγίδα της πρόσκλησης, πιο πάνω. Πολύ απλά με μια λωρίδα από αλουμινένιο ταψάκι. Αρχικά έκανα το σχήμα σε πλαστελίνη ώστε να έχω οδηγό για τη λωριδίτσα μου και μόλις δημιούργησα το σχήμα ένωσα τις δύο άκρες με συραπτικό. Δείτε το βίντεο από όπου πήρα την ιδέα εδώ. Βέβαια δεν ήταν ότι πιο εύκολο γιατί το συγκεκριμένο σχέδιο είναι πολύπλοκο. Σίγουρα όμως με ένα πιο απλό σχέδιο δε θα δυσκολευτείτε. Προσωπικά δε μπήκα στη διαδικασία να αγοράσω γιατί το σκέφτηκα τελευταία στιγμή και αν κολλήσει το κεφάλι μου ότι κάτι θέλει να το κάνει, πρέπει να το κάνει.
Τούρτα κλασσικά πλέον από τα ζαχαροπλαστεία Τσίρου. Για μια ακόμη χρονιά όλοι μείναμε ευχαριστημένοι από γεύση και ποιότητα! (Η αναφορά δεν είναι διαφημιστική)
Και για το τέλος μια γεύση από τα Thundercats αγόρια μου!
Κάπως έτσι, με αρκετό φαϊ – ευχαριστώ το hubby για την προσφορά του στην κουζίνα – , φίλους και πιτσιρίκια – τους ευχαριστώ κι αυτούς φυσικά που τίμησαν το μικράκι μας – να κάνουν χαμό στο σπίτι πέρασαν τα 4α γενέθλια του Άγγελου. Το πόσο το ευχαριστήθηκε δε λέγεται. Κι αυτό που είναι που μένει, να ευχαριστηθεί ο εορτάζων. Και μόλις θυμήθηκα πως είναι ανάρτηση πάρτυ και όχι των συναισθημάτων της μαμάς, οπότε βάζω τελεία.
