Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι προετοιμασίες για το πάρτυ γενεθλίων του Άγγελου ξεκίνησαν λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Κι αυτό για να καταφέρω να ετοιμάσω τα μισά από αυτά που έχω υπολογίσει! Φέτος όμως είχα και εξτραδάκι!!! Πάρτυ και στο σχολείο! Ε τι? Με άδεια χέρια θα πήγαινε το παιδί?? Ευτυχώς οι ιδέες μου ήρθαν μπαμ μπαμ που λέμε, ο εορτάζων ενθουσιάστηκε και παρέα, ναι ναι, παρέα τα ετοιμάσαμε. Αυτή ήταν η συμφωνία μας. Θα βοηθούσε! Και το έκανε με χαρά! Ήθελε να ευχαριστήσει και να χαρούν οι φίλοι του! Και νομίζω το καταφέραμε!!
Η πρώτη ιδέα που είχα ήταν να ετοιμάσουμε παζλάκια μινιονάκια πάνω σε ξυλάκια! Δύο σχέδια για τα αγόρια και δύο για τα κορίτσια. Μισά με ένα μάτι και μισά με δυο μάτια. Bonus για τα κορίτσια φιογκάκι στα μαλλιά! Αριθμήσαμε με κουκίδες το κάτω μέρος από κάθε ξυλάκι, ώστε να κάνουμε τη διαδικασία λίγο πιο εύκολη και πιο εκπαιδευτική για τα πιο μικρά παιδάκια της τάξης.
(το ότι δε βρίσκω άλλη φώτο από τα υπόλοιπα, όσοι με παρακολουθείτε, δε θα σας φαίνεται περίεργο!!!)
Επόμενη ιδέα, μιας και χρόνο είχαμε ήταν να αγοράσουμε κίτρινα καπέλα και να τα μετατρέψουμε σε μινιόν. Την ιδέα αυτή την είχα δει στη Γιάννα, του Όταν γεννήθηκα ξανά και το πάρτυ Mc Queen που είχε ετοιμάσει πέρυσι. Σε συνδυασμό με την εποχή, που χρειάζονται καπελάκια για την αυλή, θεώρησα ότι είναι ιδανικό δωράκι. Πως όμως δε θα πονοκεφαλιάζουν οι δασκάλες με τόσα μινιονοκεφαλάκια κάθε μέρα? Αν το κάθε καπέλο έχει το όνομα του παιδιού που ανήκει. Κι εδώ ήταν που βοήθησε ο Άγγελος. Η μοιρασιά ήταν δίκαιη, εγώ θα τα ζωγράφιζα κι αυτός θα έγραφε τα ονόματα! Έτσι κι έγινε!
Και για το τέλος ήταν η τούρτα. Μια τούρτα διαφορετική από τις άλλες. Βασικά όχι τούρτα. Κέικ και συγκεκριμένα, cupcakes. Ένα για κάθε παιδάκι ζωγραφισμένο κι αυτό εμένα. Εδώ είχα βοήθεια από το μικρό μου αγόρι που είδε μαρκαδόρους και νόμιζε θα ζωγραφίσουμε κανονικά. Και το καλύτερο? Δεν ήθελε να φάει γιατί δε μπορούσε να αντιληφθεί ότι δεν είναι κανονικοί μαρκαδόροι. Εγώ πάλι ξετρελάθηκα και σαν διαδικασία, πρώτη φορά ζωγράφισα ζαχαρόπαστα. Απαιτεί υπομονή και προσοχή και νομίζω για πρώτη φορά καλά τα πήγα. Ατομικά κεκάκια για τα φιλαράκια κι ένα μεγαλύτερο κέικ για τις δασκάλες το οποίο φιλοξένησε και το κερί!
Και κάπως έτσι έγινε το πρώτο πάρτυ γενεθλίων στο σχολείο.
