Θυμάμαι ακόμη πόσο είχα ξετρελαθεί με την ιδέα της Ελπίδας και το κουτάκι του καλλιτέχνη. Είναι από τα πράγματα που είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να φτιάξω αλλά περίμενα να μου έρθει η όρεξη? η έμπνευση? μάλλον η σωστή στιγμή. Λίγους μήνες τώρα ο Άγγελος είναι τρελαμένος να γράφει. Να γράφει λέξεις ή κωδικούς όπως ονομάζει τις ‘δικές του’ ΄λέξεις, αυτές που δε μπορώ να διαβάσω αλλά για αυτόν κάτι σημαίνουν. Δεν υπάρχει μέρα που να μη χρησιμοποιήσει 10-15 κόλλες Α4 για να αποτυπώσει όλα αυτά που θέλει. Ξαφνικά αποφασίζουμε να κάνουμε ένα μίνι ταξίδι και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι πριν αρχίσω να μαζεύω βαλίτσες είναι πως πρέπει να πάρω μαζί και κόλλες και μολύβια και μαρκαδόρους και γόμα και ξύστρα..
Έτσι μου γεννήθηκε η ιδέα να προσαρμόσω σε κασετίνα ένα από τα βαλιτσάκια των playmobil. Έχουν το τέλειο μέγεθος, κλείνουν με ασφάλεια και χωράνε όσα θα χρειάζεται μαζί του. Η κατασκευή πανεύκολη ακόμη και για κάποιον που δεν καταπιάνεται συχνά με κατασκευές. Άνοιξα το βαλιτσάκι κι έκοψα χαρτόνι ακριβώς όπως το εσωτερικό της πλευράς (x2) ένα χαρτόνι για κάθε πλευρά. Στη συνέχεια τα έντυσα με ύφασμα που διάλεξε ο Άγγελος από όσα είχα διαθέσιμα και τέλος πρόσθεσα της θήκες ανάλογα με αυτά που σκέφτηκα ότι θέλουμε να βάλουμε μέσα.
Τα κόλλησα όλα με ζεστή κόλλα και το αποτέλεσμα είναι αυτό που θέλαμε. Απλό αλλά τόσο βολικό.
Ο Άγγελος ξετρελαμένος να λέει, φοβερή ιδέα μαμά. Πόσα χαρτιά χωράνε μέσα? Θα με φτάσουν για όλες τις ημέρες? Τέλειο το βαλιτσάκι μου, θα το κρατάω και σε όλη τη διαδρομή!
