Δε θυμάμαι πως ακριβώς γνώρισα τη σημερινή μου συνεντευξιαζόμενη, αυτό όμως που δε θα ξεχάσω είναι πως νόμιζα ότι τη λένε Τριανταφυλλιά λόγω του Τριανταφυλλένια που χρησιμοποιεί στο blogging. Η Τριανταφυλλένια ή Ευτέρπη ή κορίτσι μάλαμα, έχει δυο ιστολόγια για τα οποία εννοείται δεν έχασα την ευκαιρία να τη ρωτήσω γιατί προσωπικά μου αρέσουν πολύ και τα δυο.
Καταρχήν πες μας λίγα πράγματα για σένα για να σε γνωρίσουν και όσοι τυχόν δε σε ξέρουν.
Είμαι η Ευτέρπη, είμαι 29 ετών και blogάρω ως “Τριανταφυλλένια” στο ιστολόγιο “Κορίτσι Μάλαμα“! Κατάγομαι από τη Λιβαδειά, αλλά πλέον ζω στην όμορφη Ναύπακτο με τον άντρα μου και τα δυο μας παιδάκια! Είμαι νηπιαγωγός, προσωρινά σε άδεια κι έτσι έχω λίγο περισσότερο χρόνο να ασχοληθώ με το blogging! Επίσης, διατηρώ κι ένα μικρότερο ιστολόγιο, το “Νηπιαγωγείο… mou!” στο οποίο γράφω αποκλειστικά για την προσχολική ηλικία. Λόγω έλλειψης χρόνου, όμως, το ενημερώνω λιγότερο συχνά!
Μου αρέσει πολύ η οργάνωση, τα μαγειρέματα, το DIY και να βοηθάω τους ανθρώπους! Το χρώμα μου είναι το φούξια και αγαπώ κάθε τι κοριτσίστικο! Ανυπομονώ να ξαναβρώ χρόνο για συνεχίσω το χορό, το θέατρο και τα ταξίδια που μου αρέσουν πολύ!!
Πρόσφατα έγινες πάλι μανούλα. Πως είναι η ζωή με +1 παιδάκι?
Στην αρχή ήταν αρκετά δύσκολα για όλους μας. Η κόρη μου ήδη είχε απομακρυνθεί από εμένα. Όσο ήμουν έγκυος δεν μπορούσα να την πάρω αγκαλιά, εργαζόμουν, ενώ παράλληλα αποθήλασε (μόνη της)!
Όταν γέννησα, αναλάβαμε με τον άντρα μου από ένα παιδί και ζούσαμε παράλληλες ζωές!! Ήθελα, όμως, πολύ να προσαρμοστούμε όλοι και οπωσδήποτε να ελαφρύνω λίγο τον άντρα μου, ο οποίος είχε αναλάβει σε μεγάλο βαθμό την κόρη μου όταν ήμουν έγκυος. Έκανα, λοιπόν, τον αγώνα μου! Θυσίαζα λίγο από τον ύπνο μου κάθε μέρα για να μπορώ να ασχολούμαι και με την κόρη μου! Πολλές φορές τύχαινε μόλις κοιμόταν ο ένας να ξυπνάει ο άλλος! Αυτό ήταν λίγο εξοντωτικό, αλλά τελικά απέδωσε μεγάλους καρπούς! Το σώμα μου προσαρμόστηκε στον λιγότερο ύπνο, ο μπέμπης μπήκε σε μια σειρούλα και με την κόρη μου ήρθαμε και πάλι κοντά!!! Όσο για τον άντρα μου, και δουλίτσα βγάζει και κοιμάται αρκετά καλά το βράδυ!! Γενικώς τα καταφέραμε!
Αυτό δε σημαίνει πως η ζωή με δυο παιδιά δεν έχει προκλήσεις! Όλα είναι επί δύο! Διπλή κούραση, διπλά κλάματα, διπλές δουλειές, όμως και διπλά γέλια και διπλή αγάπη! Όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί στον καναπέ, τότε καταλαβαίνουμε πως όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες και ευγνωμονούμε το Θεό για τις ευλογίες που μας χάρισε!!
Το κοριτσάκι σου πως το βιώνει όλο αυτό με το νέο μέλος στο σπίτι?
Στην αρχή ζορίστηκε λίγο. Έκανε νευράκια, του έδινε και μερικές καλές!! Μας είχε πει όμως η παιδίατρος να μην τη μαλώνουμε, αλλά να της αποσπάμε την προσοχή με κάτι άλλο! Ο άντρας μου, επίσης, ασχολιόταν πολύ μαζί της, όμως ήξερα πως είχα κι εγώ μεγάλη ευθύνη στο να τη βοηθήσω να προσαρμοστεί και να της δείξω πως την αγαπώ πολύ ακόμη, παρόλο που οι συνθήκες δεν είναι πια οι ίδιες. Έτσι, όταν τον θήλαζα, έπαιζα παράλληλα μαζί της. Μόλις τον άφηνα κάτω, έπαιρνα εκείνη αγκαλιά. Μετά, προσπαθούσα να το διακωμωδήσω λίγο. Της έλεγα “κοίτα πως κάνει ο μπέμπης! Κάνει πριτς, χασμουριέται, γελάει”! Και της άρεσε πολύ αυτό! Εξοικειωνόταν μαζί του! Τώρα πια δεν τον ενοχλεί! Πηγαίνει κοντά του, του μιλάει, τον αγκαλιάζει κι αυτός την κοιτάει με λατρεία και όλο της γελάει! Τα παιδιά έχουν τον τρόπο τους να επικοινωνούν!!
Υπάρχουν πράγματα που αυτό το διάστημα (μετά τη γέννα) κατάφερες να κάνεις αποκλειστικά με το μεγάλο σου παιδάκι?
Είναι δύσκολο από πρακτικής άποψης να κάνω πολλά πράγματα μόνο με την κόρη μου. Προσπαθώ, όμως, να αξιοποιώ το χρόνο μου. Όταν ο μπέμπης είναι ήσυχος, κάνουμε δουλειές στο σπίτι και μαγειρεύουμε! Όταν είναι ο άντρας μου στο σπίτι, μπορεί να την πάρω και να πάμε μια μικρή βόλτα οι δυο μας! Και φυσικά οι αγκαλίτσες μας είναι αποκλειστικά για δύο!!
Η αλήθεια είναι, επίσης, πως για πρώτη φορά χρησιμοποίησα μάρσιπο mei-tai και μπορώ να πω ότι σώθηκα! Κουβαλάω το μπέμπη, ο οποίος συνήθως κοιμάται πάνω μου και έχω και τα χέρια μου ελεύθερα για να ασχοληθώ με την κόρη μου ακόμη περισσότερο!
Ποια η στάση-βοήθεια του συζύγου αλλά και τα συναισθήματά του.
Ο άντρας μου είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, γεμάτος αγάπη! Βοηθάει ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ! Έχει αστείρευτη υπομονή και παρόλο που κουράζεται, δε μασάει με τίποτα! Λατρεύει την οικογένεια και έχει βάλει σκοπό του να γίνει πολύτεκνος!! Με τη δική μου συμπαράσταση βέβαια!!!
Τι σε φοβίζει και τι σε χαροποιεί για το μέλλον των παιδιών σου?
Με φοβίζουν τα λάθη και οι παραλείψεις μου. Θέλω να γίνουν καλοί, χρήσιμοι και ευτυχισμένοι άνθρωποι και φοβάμαι μήπως δεν καταφέρω να τους δώσω την κατάλληλη αγωγή, αποτελώντας παράλληλα ένα κακό πρότυπο.
Από την άλλη, ξέρω πως ό,τι και να κάνουν στη ζωή τους, σε όποιες συνθήκες και αν ζήσουν, αν έχουν το Θεό μέσα τους θα βρίσκουν πάντα το δρόμο για το σωστό και θα μπορούν να είναι πραγματικά ευτυχισμένα!!
Μίλησε μας για το blog σου αλλά και τη σειρά δημοσιεύσεων ‘Πώς να μείνετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο’ που λατρεύω να διαβάζω.
Αχ το blog μου! Μια αγάπη που ανθίζει κάθε μέρα και πιο πολύ! Είναι μερικές φορές σαν να έχω τρία παιδιά! Το blog είναι η προέκταση του εαυτού μου και της δημιουργικότητάς μου! Γράφω οτιδήποτε θεωρώ πως θα χρησιμεύσει και σε έναν άλλον άνθρωπο αν το διαβάσει. Θέλω, ακόμη και όταν εγώ θα έχω φύγει, να έχω αφήσει πίσω κάτι που να κάνει τον κόσμο μας λίγο καλύτερο!
Η σειρά δημοσιεύσεων “Πως να μείνετε θετική σε έναν κόσμο μίζερο” ξεκίνησε με αφορμή ένα σχόλιο σχετικά με το πόσο αισιόδοξη είμαι και πώς τα καταφέρνω! Εκεί συνειδητοποίησα πως έχω ένα “χάρισμα” ας το πούμε, το οποίο δεν είναι πραγματικά χάρισμα αλλά ένα αποτέλεσμα πολλών πολλών παραγόντων, τη θετικότητα! Από τότε γράφω σχετικά με το πως θα μπορούσαν και άλλοι άνθρωποι να ακολουθήσουν αυτό το ηλιόλουστο μονοπάτι, ακόμη και σε μια κοινωνία μίζερη, σκληρή και γκρίζα! Όλοι μπορούμε να γίνουμε αχτίδες φωτός και όχι μόνο να ζεστάνουμε τις καρδιές μας, αλλά, όπως οι αχτίδες του ήλιου, να φωτίσουμε και τους γύρω μας!!
Χαίρομαι πάρα πολύ που μου λες ότι σου αρέσει να διαβάζεις αυτές τις αναρτήσεις! Πολλές φορές γράφω πράγματα και δεν ξέρω πως θα τα πάρουν οι αναγνώστες! Μέχρι το πρώτο like ή σχόλιο, έχω αγωνία! Και πάλι, όμως, δεν μπορώ πάντα να ξέρω αν και με ποιον τρόπο μιλάω στην καρδιά του καθενός! Ας ελπίσουμε πως ό,τι γράφουμε βρίσκει έναν παραλήπτη που είχε πραγματικά ανάγκη να το διαβάσει!
Άντζι μου, σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκανες να μου πάρεις αυτή τη συνέντευξη! Σε εκτιμώ βαθύτητα γιατί είσαι ένα χαρούμενο, δοτικό και δυνατό άτομο! Θέλω να μάθω κι άλλα πράγματα για σένα, όπως τι είναι αυτό που σε έχει κάνει τόσο δυνατή και ανεξάρτητη και από που αντλείς τη χαρά σου!! Ελπίζω να μην κούρασα τους αναγνώστες σου με την πολυλογία μου!!! Εύχομαι καλή συνέχεια σε όλους!!
Τριανταφυλλένια μου εγώ να σε ευχαριστήσω για τη συμμετοχή! ‘Οπως κατάλαβες το come back των συνεντεύξεων γίνεται με σένα. Μια συνέντευξη που πολύ απόλαυσα και φυσικά έμαθα τόσα πολλά για σένα!!! Μέχρι πριν λίγα χρόνια λόγω φίλων κατέβαινα πολύ συχνά Ναύπακτο και ιδίως Άγιο Νικόλαο για μπάνια, είναι πολύ όμορφα..
Όσο αναφορά για μένα… το δυνατή και ανεξάρτητη από τη μία χαίρομαι που τα αναγνωρίζεις και από την άλλη όχι γιατί κατακτήθηκαν σε τρυφερή ηλικία και επισκίασαν την παιδικότητα εκείνων των χρόνων, λόγω δύσκολων οικογενειακών καταστάσεων, στο χωρισμό των γονιών μου αναφέρομαι. Ξέρω είναι κάτι πολύ κλασσικό αλλά ο καθένας το αντιμετοπίζει διαφορετικά. Όταν ‘ξεμένεις’΄με μια μάνα να τρέχει για δυο παιδιά και έναν πατέρα χαμένο, ταρακουνιέσαι και προσπαθείς να γίνεις κάτι ίσως και κάτι που δε θα γινόσουν αν οι καταστάσεις κυλούσαν διαφορετικά. Και αυτός ο δυνατός άνθρωπος τώρα γράφει και βουρκώνει…
Τη χαρά την αντλώ από παντού… Πλέον από την οικογένειά μου και τα αντράκια μου! Αλλά η χαρά κρύβεται παντού! Ας πούμε το πρωί ανοίγω το ντουλάπι και πάντα ψάχνω πολύχρωμες κούπες για να τις κοιτώ, να χαμογελώ και να φεύγουν μακριά οι όποιες μίζερες σκέψεις! Ή από ένα σημείωμα που θα μου αφήσει ο άντρας μου στην κουζίνα φεύγοντας για δουλειά. Ή από το φως που πλημμυρίζει το σπίτι μόλις ανοίξω το πρωί τα παντζούρια.. Η χαρά κρύβεται παντού αρκεί να μην την προσπερνάμε..!
