Σήμερα θα γνωρίσουμε την Γιώτα, μαμαδοblogger κι αγορομάνα. Είναι η δεύτερη φορά που βρίσκω κοινά με μια μαμά που της παίρνω συνέντευξη. Να το αποδώσω στο ζώδιο? Κριός κι αυτή αλλά εγώ δεν έχω ιδέα από ζώδια.. Μπορεί να είναι και τυχαίο!
Καταρχήν πες μας λίγα πράγματα για σένα για να σε γνωρίσουν και όσοι τυχόν δε σε ξέρουν.
Είμαι η Γιώτα ετών 30 Plus. Είμαι γυναίκα, σύζυγος και μητέρα ενός αγοριού 39 μηνών! Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε 11.5 χρόνια πριν! Μόλις είχα τελειώσει το σχολειό και το καλοκαίρι φεύγοντας για σπουδές τότε τον γνώρισα! Είμαι από τη Χαλκιδική αλλά λόγω δουλειάς συζύγου μένω Θεσσαλονίκη. Δεν εργάζομαι, αλλά κάθε καλοκαίρι για 3 ή 4 μήνες δουλεύω εποχιακά στη Χαλκιδική σε σούπερ μάρκετ ! Η σχέση μου με τη μαγειρική μέχρι τα 23 μου άσχετη! Δεν την ήξερα! Όμως από εκεί και μετά σαν έπιασα διάφορες συνταγές από το ίντερνετ και πολύ τηλεόραση μαγειρικής έγινα μια εξαιρετική μαγείρισσα ! Μου αρέσουν τα πικάντικα και τα πολλά συνοδευτικά στο μεσημεριανό μου ! Είμαι τρελή με την καθαριότητα και την τακτοποίηση! Τα ντουλάπια μου τα θέλω συνέχεια τακτοποιημένα όπως και μέσα στο ψυγείο! Αν δω κάτι στραβό, στραβώνω αμέσως! Είμαι Κριός! Τίποτα άλλο δεν γνωρίζω. Μειονέκτημα μου! Δεν είμαι δοτική! Ενώ προσπαθώ να το αλλάξω πάλι στο τέλος το κρατώ για μένα! Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτώ, όμως τρώω! Και μου αρέσει το καλό φαγητό πολύ ! Το όνειρό μου είναι ….πολλά! Τι να σας πρωτοπώ; Μου αρέσει ο κινηματόγραφος αν και με τον μικρό τον έχουμε αφήσει στην άκρη ! Αγαπώ τον ύπνο! Τον αγαπώ πολύ ! Αγαπώ το καλοκαίρι τη θάλασσα, λόγω ότι είμαι από τη Χαλκιδική και η θάλασσά μας είναι δίπλα! Όμως 4 χρόνια στη πανέμορφη Δράμα λόγω σπουδών, αγάπησα και το βουνό! Αγάπησα το κρύο, το χειμώνα και τα χιόνια! Γενικώς είμαι πολύ χαμογελαστό άτομο και αισιόδοξο, αλλά όσο περνούν τα χρόνια οι καταστάσεις μας κάνουν να λιγοστεύει το χαμόγελο μας! Είμαι άτομο που μου αρέσουν τα ταξίδια και οι εκδρομές! Μου αρέσουν πολύ οι μικρές εξορμήσεις ! Πάλι καλά με τον σύζυγο σε αυτό ταιριάζουμε και όποτε θελήσουμε να πάμε κάπου, φεύγουμε! Μέχρι στιγμής τα ταξίδια μας είναι εντός Ελλάδος! Αγαπημένο μου χρώμα το άσπρο! Αγαπημένο μου τραγούδι….πολλά! Αλλά αγαπημένος μου τραγουδιστής ο αξέχαστος Μητροπάνος! Αγαπημένη πόλη! Η Δράμα! σίγουρα θα έμενα ξανά εκεί! Τελείωσα τη σχολή αρχιτεκτονική τοπίου και πολύ απλά έχω κορνιζομένο το πτυχίο.!
Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι για σένα η απόφαση να φύγεις από τα μέρη σου και να εγκατασταθείς σε άλλη πόλη ανάλογα με τη μετάθεση του συζύγου?
Η δουλειά του συζύγου είναι μέσα στις μεταθέσεις, το ήξερα από την αρχή όταν τον γνώρισα οτι μια ζωή θα γυρνάμε από πόλη σε πόλη. Η πιο δύσκολη μετάθεση ήταν η Αθήνα για έμενα προσωπικά, γιατί έφυγα από τα βόρεια έχασα τους φίλους μου, την οικογένειά μου και πήγαμε 2 άτομα μέσα σε μια ξένη πόλη. Πάλι καλά που στον μήνα πάνω της διαμονής μου στην Αθήνα έμεινα έγκυος και έτσι απέκτησα ένα ενδιαφέρον στο να ασχολούμαι με κάτι. Τουλάχιστον τώρα γυρίσαμε Θεσσαλονίκη και η Αθήνα για μένα είναι μια ανάμνηση.
Πες μας πόσα παιδάκια έχεις, τι ηλικίας και φύλου.
Έχω ένα αγοράκι 3 χρονών και 3 μηνών
Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι και τι είναι αυτό, ως προς το παιδί, την ανατροφή του, τη συμπεριφορά σου προς αυτό.
Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, πιστεύω σίγουρα τα ίδια λάθη θα έκανα, γιατί μέσα από αυτά μαθαίνεις. έτσι δεν θα άλλαζα κάτι ιδιαίτερο. Απλώς αν μπορούσα θα περιόριζα λίγο τα νεύρα μου, γιατί με το παραμικρό νευριάζω.
Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί όταν οι άλλοι το κάνουν στο παιδί (χειρονομία, χειριστική συμπεριφορά) και πως αντιδράς εκείνη τη στιγμή?
Με νευριάζει όταν οι γνωστοί μας, θείοι, αδέρφια παππούδων, γειτόνισσες ζητάνε από τον μικρό μου να τους φιλάει στο μάγουλο. Δεν το θέλω και προσπαθώ να το πω και του μικρού μου οτι πλέον πρέπει να σταματήσει να φιλάει όποιο μας το ζητάει. Εκείνη την στιγμή δεν αντιδρώ, αλλά νευριάζω πολύ.
Γνωριζόμαστε λόγω της κοινής μας ασχολίας που δεν είναι άλλη από το blogging. Μίλα μας λίγο για το πως ξεκίνησες, τις σκέψεις σου, αν το βρίσκεις το ίδιο συναρπαστικό όσο στην αρχή. Και φυσικά αν έχεις πάψει να γράφεις εντελώς σε χαρτί γιατί όπως λες πάντα κρατούσες ημερολόγιο και προσωπικά το χαρτί και το μολύβι δεν τα άλλάζω με τίποτα.
Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι κρατούσα ημερολόγιο, τότε {10-12 χρόνια πριν} έγραφα για το τι κάναμε στο σχολειό, με τις συμμαθήτριές μου, μετά στο γυμνάσιο με τις φίλες μου, για τους πρώτους μας πλατωνικούς έρωτες με τους καθηγητές μας ή τα μεγαλύτερα αγόρια του σχολείου.
Μεγαλώνοντας προς το λύκειο και προς τα φοιτητικά μου χρόνια έγραφα σκέψεις, αγωνίες αλλά και γεγονότα που μου συνέβαιναν, κι όλα αυτά σε ένα απλό χαρτί σε ένα απλό τετράδιο που είχε γίνει το προσωπικό μου ημερολόγιο.
Τα χρόνια πέρασαν και εξελιχθήκαμε και το απλό χαρτί έγινε τετράδιο, μετά κινητό, μετά υπολογιστής και τέλος έχουμε φθάσει σε ένα blog .
Είναι ωραίο μετά από καιρό, μετά από χρόνια να διαβάζεις πράγματα δικά σου. Δεν τα ξεχνάς ποτέ και είναι πάντα χαραγμένα μέσα στο μυαλό σου. Διαβάζω τα παλιά μου ημερολόγια και πιστέψτε με είναι σαν να τα έζησα χτες.
Το blog είναι προσωπικό, δεν αποσκοπεί πουθενά, απλά η διαφορά με τα ημερολόγια που κρατούσα τότε είναι ότι τώρα συνδυάζω και μια άλλη αγάπη, την φωτογραφία έτσι ότι θέλω το αποτυπώνω στη φωτογραφική και έτσι μαζί με το κείμενο έχω και την εικόνα.
Θέλω να ευχαριστήσω τη Γιώτα για τη συμμετοχή της και φυσικά για τα όσα μάθαμε για αυτήν. Δόση από περισσότερη Γιώτα στο προσωπικό της ιστολόγιο, Όταν έχω εσένα… δε φοβού κανένα!
