Αχ αυτή η Καίτη, πως έχει καταφέρει και μιλάει σαν να είναι βγαλμένη από παραμύθι, ίσως επειδή έχει καταφέρει να ζει λες και είναι μέσα σε παραμύθι… Πολύ τη ζηλεύω για το ταλέντο της αυτό..
Καταρχήν πες μας λίγα πράγματα για σένα για να σε γνωρίσουν και όσοι τυχόν δε σε ξέρουν.
Είμαι η Καίτη, μια εργαζόμενη μαμά δίδυμων κοριτσιών, μόλις 4 ετών, που συχνά με αποκαλούν μαμά – Σταχτοπούτα. Εργάζομαι στο χώρο της υγείας και με τη βοήθεια «μαγικών φίλτρων» προσπαθώ να διώξω μακριά τον πόνο. Μένω σε ένα «κάστρο» στην Αθήνα και σαν μια άλλη προκομμένη Χιονούλα φροντίζω να το διατηρώ καθαρό και περιποιημένο.
Μαμά δίδυμων κοριτσιών! Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η ζωή με δίδυμα?
Δίδυμα σημαίνει όλα εις διπλούν την ίδια περίπου χρονική στιγμή. Τάισμα, καθάρισμα, ντύσιμο, όλα επί δύο χωρίς να βάλεις κάποιον σε προτεραιότητα αφού μιλάμε για δυο παιδάκια ίδιας ηλικίας και ιδίων αναγκών. Σημαίνει, όμως, και διπλή χαρά με τον ερχομό τους, διπλές συγκινήσεις όταν μιλήσανε, περπατήσανε, είπαν Σε αγαπάω, ανέβηκαν στη πρώτη θεατρική τους παράσταση κ.α.
Ποια η μεταξύ τους σχέση? Όντως συμβαίνει αυτό με τα δίδυμα που όταν ας πούμε δεν είναι ο ένας καλά το αισθάνεται και ο άλλος?
Είναι δυο κοριτσάκια που γεννήθηκαν την ίδια ημέρα, μεγαλώνουν μαζί, αγαπιούνται πολύ αλλά έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Φροντίζει η μια την άλλη και μπορούν, πράγματι, να επικοινωνήσουν με ένα βλέμμα. Είναι αγαπημένες αλλά χωρίς να είναι αυτοκόλλητες. Αν κάποια στιγμή επιπλήξω την μια μου κόρη, η άλλη θα μου πει με νάζι: σε παρακαλώ, μην τη στεναχωρείς. Είναι ομάδα στις ζαβολιές, στα αστεία, στα δύσκολα!!
Τι σε φοβίζει και τι σε χαροποιεί για το μέλλον τους?
Θέλω, όπως οι περισσότεροι γονείς για τα παιδιά τους, να είναι γερές και ευτυχισμένες. Χαίρομαι που έχουν η μια την άλλη για να μοιραστούν χαρούμενες και δύσκολες στιγμές της ζωής τους.
Γυναίκα στις μέρες μας σημαίνει εργαζόμενη, νοικοκυρά, μητέρα, σύζυγος, θηλυκό, φίλη και πολλά ακόμη, πως βρίσκεις ισορροπία? Υπάρχει κάτι που σε κερδίζει περισσότερο ή μοιράζεσαι σε όλα το ίδιο?
Μια φίλη μου λέει «Καίτη είσαι το πρότυπο μου, πως τα προλαβαίνεις;;»
Άλλοτε προλαβαίνω να τα κάνω όλα (κάποιες φορές τρέχοντας σαν το λαγό στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων) και άλλοτε απλά δεν τα προλαβαίνω. Προσπαθώ να διατηρώ πρόγραμμα, μα ότι και αν συμβεί προτεραιότητα είναι η οικογένεια μου.
Γράφεις παραμύθια, τι σε ώθησε σε αυτό και πως κατάλαβες ότι ‘μπορείς’?
Έχω πει και στο μπλογκ μου ότι με τη γέννηση των κοριτσιών μου ξεδίπλωσα σαν το μακρύ μαλλί της Ραπουνζέλ πτυχές του εαυτού μου που δεν γνώριζα ή δεν είχα καταλάβει ότι έχω. Δεν ήξερα ότι έχω τόση φαντασία και την ικανότητα να εφευρίσκω εύκολα ιστορίες ή στίχους τραγουδιών για να κάνω τους άλλους χαρούμενους. Όταν μάθαιναν να πηγαίνουν τουαλέτα, είχα γράψει δυο τραγουδάκια που λέγαμε για να κάνουν υπομονή στην τουαλέτα. Μου ζητούσαν πριν τον ύπνο: μαμά, πες ένα παραμύθι για μια καμηλοπάρδαλη σήμερα και χωρίς να την έχω προηγουμένως σχεδιάσει, απλά αφηγούμουν μια ιστορία με καμηλοπάρδαλη. Για να μην τα ξεχνάω άρχισα να τα γράφω.
Τώρα, φίλοι μου ζητάνε να τους γράφω ιστορίες με συγκεκριμένο θέμα για να μιλήσουν στα παιδιά τους για κάτι που τα απασχολεί ή για να πετύχουν κάτι (πχ αυτές τις ημέρες γράφω ένα παραμύθι για το κόψιμο της πιπίλας). Νομίζω, ότι με τα παραμύθια μπορείς στις μικρές ηλικίες να περάσεις πολλά μηνύματα.
Μαζί με όλα τα άλλα είσαι και blogger. Μίλησε μας για αυτή σου τη συνήθεια, τι σε έκανε να ξεκινήσεις και τι να το αγαπήσεις και συνεχίζεις? Πως ξεκίνησε το oiparamythenies;;;
Κάποια από τα παραμύθια τα τύπωσα και τα έδωσα σε φίλους μου. Ένας από αυτούς μου πρότεινε να δημιουργήσω μπλογκ και να τα μοιραστώ με περισσότερους γονείς.
Έτσι, πριν ένα χρόνο και κάτι γεννήθηκε το μπλογκ oiparamythenies, χωρίς να έχω γνώσεις υπολογιστών και blogging. Μου αρέσει να γράφω και να ταξιδεύω με τη φαντασία. Με το μπλογκ απέκτησα περισσότερους φίλους συνταξιδιώτες σε αυτά τα ταξίδια. Σιγά σιγά άρχισα να προσθέτω στήλες για κατασκευές που κάνω με τα παιδιά μου (παιδικά καλλιτεχνήματα), πάρτυ (παιδικά ξεφαντώματα), σημεία που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος δωρεάν με τα παιδιά του (παραμυθένιοι τόποι), παιδικά λογάκια, στήλες για τη μαμά και το μπαμπά (πες μας μπαμπά) κ.α.
Έχω πολλές ιδέες και σκέψεις και θα ήθελα, μόνο, να είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να τις γράψω και να τις μοιραστώ .
Εύχομαι σε σένα, Άντζυ, και σε όλους τους αναγνώστες να ζήσουν το παραμύθι τους όπως ακριβώς το ονειρεύονται!!!
Κλείνοντας εκτός από το να ευχαριστήσω την Καίτη για τη συμμετοχή θα ήθελα να σας προτρέψω να διαβάσετε τα παραμυθάκια της, έτσι για να μπείτε κι εσείς σε αυτό το μαγικό κόσμο και να ξεφύγετε από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα..
