Τη σημερινή μανούλα τη γνώρισα πριν κανά χρόνο μέσα από το blog της και αρχικά λάτρεψα τα κείμενά της. Έχει μια δύναμη ο λόγος της, σου βγάζει συναισθήματα, νομίζεις ότι αυτό που λέει το ζεις εκείνη τη στιγμή. Έπειτα αρχίσαμε να μιλάμε για ποιο τεχνικά πράγματα πάνω στο ιστολόγιό της και πλέον έχω μια διαδικτυακή φίλη που όταν έχουμε χρόνο τα λέμε… Αυτή είναι η mamareggina, ας τη γνωρίσουμε..
Καταρχήν πριν ξεκινήσω να μιλαω για μενα να πω ότι είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που μέσω του μπλογκ γνώρισα άτομα σαν εσένα. Κυρίως τις φορές που μου απάντησες ενώ ουσιαστικά δεν γνωριζόμαστε. Και σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη. Νιώθω σαν εκείνο το κορίτσι που μικρή ονειρευόταν να γίνει διάσημη και να της πάρουν συνέντευξη.
Καταρχήν πες μας λίγα πράγματα για σένα για να σε γνωρίσουν και όσοι τυχόν δε σε ξέρουν.
Είμαι η Ρεγγίνα, η Mamareggina με δύο υπέροχα αγόρια παντρεμένη με τον πρώτο μου έρωτα! Αγάπω οτιδήποτε δεν μου στερεί τον αέρα που αναπνέω.. μου άρεσει η επικοινωνία με τον κόσμο, λατρεύω την θάλασσα και με το γράψιμο νιώθω πως θεραπεύω τον εσωτερικό μου κόσμο. Θέλω μονίμως να ασχολούμαι με κάτι, διαφορετικά νιώθω πως μαραζώνω. Οσο μεγαλώνω νιώθω χάνεται η τρέλα μου και είναι κάτι που δεν μ’ αρέσει καθόλου.
Πρόσφατα έγινες μανούλα για δεύερη φορά. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μερικά από τα συναισθήματα αυτών των πρώτων ημερών?
Έγινα μαμά για δεύτερη φορά πολύ πρόσφατα, αυτή τη φορά νιώθω τόσο διαφορετικά… απολαμβάνω ακόμα πιο πολύ αυτό το μαγικό ταξίδι της μητρότητας κι ας νιώθω ένα κουρέλι απο την αϋπνία. Είναι τόσα πολλά εκείνα τα συναισθήματα που με γεμίζουν που παίρνω μαγικά δύναμη για όλα.
Έχοντας δυο αγοράκια, φαντάζομαι από την εγκυμοσύνη κάποιοι θα σου έλεγαν, άντε και το επόμενο κορίτσι κι ας μην έχεις σκοπό να κάνεις τρίτο παιδάκι. Ποια η αντίδρασή σου?
Όσο ήμουν έγκυος πολύ ρωτούσαν τι είναι; αγόρι απαντούσα χαρούμενη όπως και το πρώτο, αυτό που έπαιρνα ως απάντηση ήταν δεν πειράζει γερό να’ναι…το τρίτο θα’ναι κορίτσι. Πρώτον όχι δεν πειράζει κάθε άλλο… και δεύτερον δεν θα πάω για τρίτο! Άκου δεν πειράζει…
Οι περισσότερες μαμάδες έχουμε κάποιες μέρες που δε θέλουμε να τις θυμόμαστε γιατί θεωρούμε πως είμαστε οι χειρότερες μαμάδες του κόσμου. Τι κάνεις για να ξεπεράσεις τέτοιου είδους σκέψεις και συναισθήματα?
Το ποσό συχνά νιώθω τύψεις δεν λέγεται…μάλιστα έχω γράψει κείμενο για αυτό και δεν ειναι άδικα το πιο πολυδιαβασμένο… Κάνω καθημερινά λάθη… Πότε κλαίω πότε ζητάω γονατιστή συγνώμη από τον γιό μου και πότε καταλήγω ότι έτσι είναι όλες οι μαμάδες για να απαλύνω τις τύψεις μου. Προσπαθώ συνεχώς άλλες φορές επιτυχώς και άλλες όχι. Όμως δεν είμαι τέλεια όσο και αν το παλεύω..
Τελικά η αγάπη διαιρείται ή πολλαπλασιάζεται?
Η Αγάπη… μοιάζει να πολλαπλασιάζεται τόσο πολύ που νομίζω ότι θα εκραγώ από αυτήν… Δεν μπορώ να την διαιρέσω παρά μόνο να την μοιράζω απλόχερα σε αυτά τα δυο υπέροχα αγόρια μου!
Τι σε φοβίζει και τι σε χαροποιεί για το μέλλον των παιδιών σου?
Σε οτι αφορά το μέλλον των παιδιών μου, νομίζω πως με τρομάζουν τα πάντα… φόβοι μαζεμένοι σε μια γωνιά του μυαλού μου. Παλεύω μαζί του πότε νικάω μα πότε όχι. Δεν μπορώ να απαντήσω ξεκάθαρα μιας κ με τρομάζουν τόσα πολλά… προσεύχομαι για εκείνα και προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη. Χαίρομαι όμως που έχουν ο ένας τον άλλον..
Γνωρίζοντας πως εργάζεσαι αλλά και πως είσαι μητέρα, σύζυγος, νοικοκυρά, blogger. Πως τα καταφέρνεις και ανταπεξέρχεσαι σε όλα?
Πολλές φορές νιώθω σαν πείραμα… λες και κάποιος δοκιμάζει τις αντοχές μου… και ναι αντέχω προλαβαίνω να τα κάνω όλα όπως όλες μας. Είναι μάλλον η σύσταση της μαμάς τέτοια που μπορεί να φέρει είς πέρας σπίτι δουλειά σύζυγο παιδιά και φυσικά τον εαυτό της! Όταν νιώθω πως καταρρέω κοιτάω όλα όσα έχω και νιώθω ευγνωμοσύνη για ότι έχω. Φυσικά η μεγαλύτερη πηγή ενέργειας είναι τα παιδιά μου. Ενα χαμόγελο και τρυφερές κουβέντες όπως είσαι η καλύτερη μανούλα από όλες τις μανούλες είναι υπερ αρκετό για να συνεχίσω με αυτούς τους τρελούς ρυθμούς!
Είσαι από τις αγαπημένες μου, γιατί πολλά από τα κείμενά σου φέρουν τόσο έντονα συναισθήματα που νομίζω τα ζω κι εγώ τις στιγμές που τα διαβάζω. Πες μας λίγα πράγματα για την αφορμή να ξεκινήσεις αλλά και για όλο αυτο το διάστημα που γράφεις αλλά και γνωρίζεις νέο κόσμο έστω και διαδικτυακά.
Γράφω από μικρή… αγαπημένο μου ημερολόγιο και τέτοια… αργότερα μου περνούσε κρυφά η ιδέα να στείλω κάπου τα κείμενα μου όμως δεν τολμούσα… σχεδόν κανείς δεν ήξερε για αυτό… παρά μόνο ο άνδρας μου που συχνά λάμβανε γράμματα από μένα. Ώσπου τα’φερε έτσι και το τόλμησα. Άνθρωποι που πίστεψαν σε μένα και με παρότρυναν να ξεκινήσω το blog.. Και η αλήθεια είναι ότι είδα μεγάλη ανταπόκριση. Η Αγάπη και τα σχόλια του κόσμου είναι κάτι σαν έμπνευση για να συνεχίσω. Μου αρέσει πολύ αυτός ο κόσμος του διαδικτύου.. καταθέτω κομμάτια της ψυχής μου και της ζωής μου, βλέπω ανθρώπους να ταυτίζονται μαζί μου, να με ακολουθούν. Δεν είναι φοβερό όλο αυτο; Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα και αυτή είναι η ανταμοιβή του μπλογκ να ακούς από μια μπλόγκερ ότι σε θεωρεί αγαπημένη της…και πως ταυτίζεται με τις σκέψεις σου τις φοβίες σου τις εμπειρίες σου. Και είναι ακόμα ένας λόγος να συνεχίσω να καταθέτω κομμάτια της ψυχής μου.
Εγώ να σε ευχαριστήσω Ρεγγίνα μου για τη συμμετοχή, για το άνοιγμα της ψυχής σου, για όσα μάθαμε για σένα… Πολύ χαίρομαι που απόλαυσες κι εσύ τη συνέντευξη!! Να χαίρεσαι τα αντράκια σου και πίστεψέ με σε νιώθω, βρισκόμαστε ακριβώς στην ίδια φάση!
