Σήμερα γνωρίζουμε την Ελευθερία γνωστή από το makelife. Αν και την παρακολουθώ αρκετό καιρό μετά τα όσα αποκάλυψε στη συνέντευξη νιώθω πως δε τη γνώριζα καθόλου.
Καταρχήν πες μας λίγα πράγματα για σένα για να σε γνωρίσουν και όσοι τυχόν δε σε ξέρουν.
Είμαι η Ελευθερία, ετών 36, μεγάλωσα και ζω στη Θεσσαλονίκη, μαζί με το Γιώργο και τις δύο μας κόρες, τη Χριστίνα που είναι σήμερα 12 χρονών και τη Δήμητρα που είναι 6. Το blog μου είναι το makelife. Σπούδασα Ψυχολογία και γι’αυτό κανείς βρίσκει μέσα στο makelife και θέματα που αφορούν την ψυχολογία και τα παιδιά. Όχι όμως τόσο υπό το πρίσμα του ειδικού ψυχολόγου αλλά κυρίως με την οπτική μιας μαμάς. Μιας μαμάς που έχει το “πλεονέκτημα” να γνωρίζει τη θεωρία σε πολλά θέματα αλλά να βιώνει και την πράξη. Και η πράξη απέχει μερικές φορές από την θεωρία, τσεκαρισμένο! Ασχολούμαι επίσης με κατασκευές, απολαμβάνω (αλήθεια) τις δουλειές του σπιτιού, με εξαίρεση όμως το σιδέρωμα. Έχω μανία με τις λίστες, από τα ψώνια του μάρκετ μέχρι τις αναρτήσεις του blog και είμαι ένα εξαιρετικά οργανωτικό άτομο.
Μαμά δυο παιδιών? Η μητρότητα είναι ένας ρόλος που σε απορροφά ή ισοροπεί μαζί με το ρόλο της εργαζόμενης και νοικοκυράς?
Η μητρότητα είναι ένας ρόλος που σου δίνει απίστευτη ενέργεια, σε εξελίσσει σαν άνθρωπο και σου δημιουργεί μία νέα κατάσταση. Σε αυτή τη νέα κατάσταση καλείσαι να βρεις τις ισορροπίες μεταξύ των πολλαπλών ρόλων: μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, νοικοκυρά και φυσικά γυναίκα. Θα ήταν όμως ψέμα να πω σε μια νέα μανούλα ότι αυτή η ισορροπία θα έρθει ως δια μαγείας. Υπάρχουν διακυμάνσεις και χρειάζεται διαρκής προσπάθεια. Έτσι κι εγώ έχοντας περάσει τη φάση ξενύχτια, πάνες, κρέμες κτλ και έχοντας παλέψει με τα δικά μου κύματα, μπορώ να πω ότι βρίσκομαι στην πιο ζεν κατάσταση ever.
Τα παιδάκια σου τι λένε για τη μαμά, ότι είναι αυστηρή ή χαλαρή? Έχουν κάποιο ‘κολπο’ το οποίο χρησιμοποιούν για να σε ρίξουν?
Τι σου έλεγα πριν για τη θεωρία και την πράξη; Στην πράξη λοιπόν μάλλον είμαι μια χαλαρή μαμά. Θέλω και προσπαθώ να μην είμαι καταπιεστική ή παρεμβατική με τα κορίτσια μου. Η μεγάλη μου η Χριστίνα ήταν βέβαια υπάκουη, ώριμη και υπεύθυνη σαν χαρακτήρας οπότε δεν με δυσκόλεψε στη διαπαιδαγώγηση. Νομίζω ότι με τη μικρότερη, τη Δήμητρα, τα έχω δει όλα. Πολύ διαφορετική ιδιοσυγκρασία αυτό το παιδί! Με την ιδιοσυγκρασία του το κάθε παιδί σε καθοδηγεί στο πώς θα το χειριστείς. Δεν υπάρχει μια ενιαία μορφή διαπαιδαγώγησης, ένα γενικό εγχειρίδιο ή πλάνο που πρέπει να ακολουθήσεις. Η λέξη πρέπει γενικά με εκνευρίζει και την έχω αποτινάξει από πάνω μου. Τα κορίτσια μου ξέρουν την αδυναμία που τις έχω και νομίζω ότι αυτή η γνώση είναι το κόλπο που χρησιμοποιούν για να με ρίξουν. Ξέρουν όμως εξίσου καλά και τα όριά μου. Υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές. Δεν δέχομαι βρισιές, τσιρίδες, χειροδικίες, αναίτια μαλώματα κι όλα αυτά τα “χαριτωμένα”…
Αγαπημένη συνήθεια μαμάς και παιδιών ή ολόκληρης της οικογένειας?
Σαν οικογένεια μας αρέσει να περνάμε πολύ χρόνο όλοι μαζί. Δεν μπορώ να πω ότι έχουμε κάποια συγκεκριμένη συνήθεια εκτός από τις συνηθισμένες συνήθειες μιας οικογένειας. Όπως το να παίξουμε επιτραπέζια παιχνίδια ή να πάμε βόλτες ή να μείνουμε σπίτι να δούμε τηλεόραση και να κάνουμε αγκαλιές.
Σαν μαμά, από την άλλη, προσπαθώ να αφιερώνω χρόνο σε καθεμία από τις κόρες μου ξεχωριστά. Έχουμε καθιερώσει γι’αυτό τις ημέρες μαμάς και κόρης. Συνήθως τις Κυριακές, που αναλαμβάνει τα μαγειρέματα η γιαγιά μας, βρίσκουμε αυτή την ευκαιρία για μία βόλτα και κουβεντούλα, κυρίως με τη Χριστίνα που είναι σε τέτοια ηλικία και έχει ανάγκη αυτή τη μορφή επικοινωνίας. Με τη Δήμητρα που είναι μικρότερη μπορούμε να μείνουμε στο σπίτι να ζωγραφίσουμε ή να παίξουμε μαζί και να είναι το ίδιο ευχαριστημένη.
Τι σε φοβίζει και τι σε χαροποιεί για το μέλλον των παιδιών σου?
Ζώντας σε αυτή την χρονική συγκυρία μιας παγκόσμιας οικονομίας που καταρρέει με φοβίζει γενικά το μέλλον που θα έχουν τα παιδιά μου. Με χαροποιεί όμως ότι έχουν και οι δυό τους ισχυρές προσωπικότητες και διαφαίνεται να κρύβουν και πολλαπλά ταλέντα. Ή ίσως να είμαι απλά μια κουκουβάγια, θα δείξει…
Πρόσφατα απολυμένη, πως το βιώνεις όλο αυτό που ξαφνικά γίνεσαι νοικοκυρά και μένεις στο σπίτι ‘αναγκαστικά’ και όχι από επιλογή?
Πωπω, απολυμένη! Μάλλον δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη, γιατί είναι καλοκαίρι και το νιώθω λίγο σαν διακοπές. Γενικά δεν με τρομάζει η ανεργία, ίσως γιατί και την προηγούμενη φορά που ξαναβρέθηκα στην ανάλογη θέση, βρήκα δουλειά πολύ σύντομα. Βέβαια αυτή τη φορά δεν θα βιαστώ να ξαναμπώ στην αγορά εργασίας. Άλλωστε είναι και το ταμείο ανεργίας που δικαιούμαι. Θα επιλέξω λοιπόν να μείνω στο σπίτι, τουλάχιστον για το χειμώνα που έρχεται. Η Δήμητρα ξεκινά πρώτη Δημοτικού και η Χριστίνα πρώτη Γυμνασίου, δύο πρωτάκια δηλαδή στο σπίτι μας, που θα χρειαστούν λίγο τη βοήθεια της μαμάς με τα μαθήματα.
Blogger φοβερή μιας και το περιεχόμενο του blog λύνει τα χέρια σε ότι απορία πιθανόν έχει μια μαμά, μια γυναίκα! Πως αποφάσισες να το ξεκινήσεις?
Σε ευχαριστώ πολύ Άντζυ μου!
Πως αποφάσισα να το ξεκινήσω; Χαίρομαι που μου κάνεις αυτή την ερώτηση. Το makelife ξεκίνησε κάπως ανάποδα κι αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρουν ή δεν το θυμούνται πολλοί. Δεν ήταν ένα προσωπικό ιστολόγιο, ήμασταν μια ομάδα περισσότερων ατόμων και ξεκίνησε με τη λογική του περιοδικού. Η ιδέα ήταν του αδερφού μου να με βάλει σε αυτό το concept, καθώς θυμόταν ότι μου άρεσε να γράφω και πίστεψε σε μένα ίσως και περισσότερο από εμένα. Στην πορεία και σχετικά σύντομα βέβαια το σκηνικό άλλαξε, με το makelife να γίνεται τελικά το προσωπικό μου blog, όπου μπορούσα να γράφω ελεύθερα ό,τι με ευχαριστούσε. Μείναμε συνοδοιπόροι σε αυτή την προσπάθεια δύο άτομα. Εγώ στη συγγραφή και γενική επιμέλεια και φυσικά ο αδερφός μου στο τεχνικό κομμάτι. Αργήσαμε να βρούμε την ταυτότητά μας και ίσως και να χάθηκε πολύτιμος χρόνος εν τέλει, αλλά αυτή τη στιγμή είμαι πολύ ικανοποιημένη με την εξέλιξη του blog μας. Εξέλιξη αργή, λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά σταθερή. Το makelife λοιπόν είναι ένα blog που αφορά την οργάνωση σπιτιού με πολλές δημιουργικές ιδέες εξοικονόμησης χρημάτων. Εύκολες συνταγές, tips καθαριότητας και νοικοκυριού, συμβουλές ομορφιάς με σπιτικά κυρίως καλλυντικά, κατασκευές, Ψυχολογία είναι μερικά μόνο από τα θέματά μας.
Ευχαριστώ πολύ happy mum Angie για την ζεστή φιλοξενία και την ευκαιρία που μου έδωσες να καταθέσω κι εγώ τη δική μου εμπειρία. Εκτός από happy mum είσαι και μια happy blogger. Με την ενότητα blogging με έχεις βοηθήσει πολύ σε πρακτικά θέματα γύρω από αυτό το “σπορ”. Πραγματικά θα έβαζα στοίχημα ότι έχεις σπουδάσει πληροφορική! Ως κοριτσομάνα δεν ξέρω πως είναι να ζεις σε ένα σπίτι με τρεις, τώρα πια, άντρες! Φαντάζομαι μόνο ότι πρέπει να είναι πιο ζωηρά τα αγοράκια.
Πολύ χαίρομαι όταν μου λένε ότι έχω βοηθήσει με τα tutorials που ετοιμάζω γιατί πραγματικά τα ετοιμάζω για να βοηθάω όσο μπορώ. Η αλήθεια είναι πως αν ήξερα την κλίση μου πιο μικρή σίγουρα θα είχα ασχοληθεί με πληροφορική και προγραμματισμό, ποτέ δεν ξέρεις όμως… Ίσως τα καταφέρω στο μέλλον!!
Τώρα με τους 3 άντρες στο σπίτι… Σίγουρα ζω μια τρέλα… Βέβαια ο μικρός δεν έχει δείξει ακόμη αν βαδίζει στα χνάρια του μεγάλου αλλά πολύ φοβάμαι πως θα πέσει εκπαίδευση!! Παρόλο το χαμό και την τρέλα τους που πολύ μου αρέσει έχει και τα θετικά.. Πριν λίγες ημέρες ξεκίνησε και ο Άγγελος εκτός από το μπαμπά να λέει πόσο όμορφη είμαι και ποια ρούχα μου ταιριάζουν και του αρέσει να φοράω (οπότε κοπλιμέντα x2 και γιατί όχι σε λίγο και x3!!!!). Δεν ξέρω πως είναι οι κοριτσίστικες αγκαλιές και τα φιλιά αλλά οι αντρικές είναι το κάτι άλλο… Κι επειδή είναι πολλά πολλά ακόμη που θα ήθελα να πω για να μην καταχραστώ τη συνέντευξή σου θα απαντήσω με ανάρτηση!
Ελευθερία σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή και για όσα μοιράστηκες μαζί μας! Είναι πολύ όμορφο να ερχόμαστε λίγο πιο κοντά με ανθρώπους που τους γνωρίζουμε έστω και από απόσταση και μέσω των κειμένων τους!
