Πριν κάποιες μέρες σας είχα μιλήσει για τις δραστηριότητες που ακολουθώ ή προσπαθώ να ακολουθώ μέσω του διαδικτύου και που κυρίως οργανώνουν φίλες και μη blogομαμάδες! Μία από αυτές λοιπόν ήταν και οι προ(σ)κλήσεις της τρελοτουρίστριας.
Η πρώτη πρόκληση λοιπόν ήταν φωτογραφική και αν και δεν το έχω πολύ το να τραβάω φωτογραφίες δε θα μπορούσα να μη συμμετέχω! Οι φωτογραφίες που θα σας παρουσιάσω έχουν το κοινό θέμα ότι με κάνουν να χαμογελώ..! Εδώ να σημειώσω ότι θα μπορούσα να αφιερώσω όλες τις φωτογραφίες μου στο μικρό μου ταρζανάκι αλλά αποφάσισα να παρουσιάσω και κάποιες άλλες στιγμές της καθημερινότητας που με χαροποιούν!
Πολύ σημαντική φωτογραφία που δε θα πρέπει να ξεχαστεί με το πέρασμα των χρόνων, ο προπάππους ετών 90 με το πέμπτο δισέγγονό του!! Τι κάνουν? Καθαρίζουν χόρτα που έφερε ο παππούς από τον κήπο του για την πίττα της επόμενης ημέρας. Και φυσικά αφού ο παππούς κάθεται πήρε και ο μικρός το δικό του καρεκλάκι – άλλο που δε φτάνει οπότε τελικά στάθηκε όρθιος!
Ο μικρός έχει αποφασίσει να μη φοράει πάνα πλέον τις περισσότερες ώρες της ημέρας και να απολαμβάνει το παιχνίδι στο σπίτι ακόμη και ημέρες με ήλιο! Έτσι μετατρέψαμε το μπαλκόνι μας σε παιχνιδότοπο και ασχολούμαστε με χειροτεχνίες -λατρεύει ψαλίδια και κόλλες!!!
Βέβαια από τη συγκεκριμένη ημέρα εγώ κρατάω το ότι μόλις άκουσε ένα μωράκι στη διπλανή πολυκατοικία να κλαίει, με κοίταξε λυπημένος και μου είπε: Άνια γκαλιά νινί (ο Άγγελος να πάρει αγκαλιά το νινί) για να μην κλαίει. Βέβαια δεν είχα ιδέα ότι έχουμε μωρό στη γειτονιά οπότε του λέω θα το πάρει η μαμά του και θα σταματήσει να κλαίει. Όταν μετά από λίγα λεπτά σταμάτησε με κοιτάει, χαμογελάει και λέει: Νινί γκαλιά μαμαμού (το νινί το πήρε αγκαλιά η μαμά του)
Ναι επιτέλους άνοιξα τη ραπτομηχανή και ξεκίνησα δυναμικά! Το πρώτο μίνι τσαντάκι είναι γεγονός!!! Ιστορική ημέρα….!
Ο Άγγελος εκπαιδεύει τον αρκούδο του. Του δείχνει ένα ένα τα μπαλάκια και του λέει τα χρώματα. Ευτυχώς δεν έδειχνε να περιμένει απάντηση από τον αρκούδο!!
Αφού βγήκαμε μια φορά για καφέ η μαμά και παγωτό ο Άγγελος πλέον έγινε αγαπημένη συνήθεια που τηρούμε μια φορά στις 10-15 ημέρες! Τι κι αν κρατάει 10-15 λεπτά! Εγώ απολαμβάνω αυτά τα λεπτά μιας και καθόμαστε απέναντι, κοιταζόμαστε, μιλάμε (λέμε τα δικά μας!!!!!) και μόλις ο κύριος βαρεθεί (ούτε το μισό δεν τρώει κάθε φορά) σηκώνεται και τρέχει προς την πόρτα! Την τελευταία φορά μου ζήτησε ο ίδιος να πάμε. Παίζαμε στο σπίτι και γυρνάει με πονηρό βλέμμα και μου λέει: Άνια τωτό, μαμά παπέ ( ο Άγγελος παγωτό, η μαμά καφέ) με έστειλε! Καλά να ζητήσει παγωτό αλλά να το ζητήσει με αυτό τον τρόπο φυσικά και με τρέλανε και εννοείται πήγαμε – αφορμή για μια ακόμη βόλτα!!
Μια γεύση από τις κατασκευές που ετοιμάζουμε μάνα και γιος για τα 2α γενέθλια το Μάρτιο!
Όλες οι παραπάνω εικόνες με κάνουν ευτυχισμένη και πως να μη με κάνουν άλλωστε. Καθημερινές στιγμές που δεν ξέρεις για πόσο θα τις έχεις! Οπότε τις απολαμβάνω! Δεν ξέρω ποια είναι η πιο αγαπημένη μου, δε μπορώ να διαλέξω αλλά ότι το νινάκι μου μεγαλώνει και το δείχνει με διάφορους τρόπους με ξετρελαίνει!!!!!
Αν σου αρέσουν και σένα οι προκλήσεις δες λεπτομέρειες εδώ!
